Τετάρτη 17 Νοεμβρίου 2010

Μια παλιά γιορτή μου για την επέτειο του Πολυτεχνείου


Τραγούδι: Αρνιέμαι (μια στροφή και μετά χαμηλώνει και ακούγεται απαλά ενώ ξεκινά η μαθήτρια την απαγγελία)
Ποίημα: Επί Ασπαλάθων

Διαχρονικότητα εξέγερσης: 30 περίπου χρόνια μετά την εξέγερση του 1973 στο Πολυτεχνείο, είναι δύσκολο να μιλήσει κανείς για το γεγονός. Ένα γεγονός, για το οποίο έχουν γραφεί πολλά, έχουν ειπωθεί πολλά από δημοσιογράφους και πολιτικούς. Ένα γεγονός που εκτός από μια ημέρα αργίας που μας προσφέρει το χρόνο, είναι καλό να αποτελέσει αφορμή προβληματισμού για όλους εμάς.
   Το σημαντικότερο από όλα είναι η διαχρονικότητα της εξέγερσης που βρίσκεται στα κίνητρα των όσων συμμετείχαν, οι οποίοι δέχθηκαν να αντιμετωπίσουν σοβαρούς κινδύνους για να επιτύχουν κάτι που θα ωφελούσε την κοινωνία πολύ περισσότερο από ό, τι τους ίδιους. Το γεγονός  αυτό και μόνο αποτελεί κριτήριο της ηθικής στην κοινωνική συμπεριφορά. Η επιδίωξη της διατήρησης του ελεύθερου φρονήματος έχει αποδειχθεί κοινός τόπος για τη χώρα μας, είναι ένας δρόμος μακρύς, δύσκολος και έχει τη δική του ιστορία...
Τραγούδι: «Ο δρόμος» από τη χορωδία του σχολείου μας.

 ΣΚΕΨΕΙΣ ΓΙΑ ΤΟ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ:

Η εξέγερση του Πολυτεχνείου άνοιξε το δρόμο της μεταπολίτευσης. Σήμερα περίπου 36 χρόνια μετά για την Ελλάδα που απολαμβάνει την ελευθερία η επέτειος αποδεικνύει πως το πνεύμα της ομοψυχίας του Πολυτεχνείου είναι γιορτή ενότητας κατά της βίας, γιορτή της δημοκρατίας.
Ο όποιος εκφυλισμός εξαιτίας κομματικών ανταγωνισμών, της σημερινής στάσης ορισμένων πρωταγωνιστών δεν μπορεί να διαστρέψει το μήνυμα του.
Η επέτειος μπορεί χρόνο με το χρόνο να αποδυναμώνεται και ο τρόπος εορτασμού της να γίνεται μουσειακός, μπορεί η επανάπαυση, η αδιαφορία, το ατομικό βόλεμα να τείνουν να κυριαρχήσουν κόντρα σε εκείνα που διαμόρφωσαν τη μεγάλη εκείνη στιγμή: ΤΗΝ ΕΓΡΗΓΟΡΣΗ, ΤΗΝ ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟΤΗΤΑ, ΤΗ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ. Μπορεί να συμβαίνουν όλα ή πολλά από αυτά. Όμως το βασικό μήνυμα που εκπέμπει η σημερινή επέτειος δε θα σβήσει ποτέ.
*   Τραγούδι: Τίποτε δεν πάει χαμένο
*   Τραγούδι από τη χορωδία: Μη με ρωτάς


»Συνθήματα

Πριν την εξέγερση
 Το Πολυτεχνείο αποτέλεσε την κορυφαία εκδήλωση της αντίδρασης του ελληνικού λαού που εκδηλώθηκε από την πρώτη ημέρα που τον Απρίλη του 1967 η ομάδα των συνταγματαρχών πήρε βίαια την εξουσία. Οι αντιδράσεις του ελληνικού λαού μεμονωμένες στην αρχή, οργανωμένες αργότερα, κορυφώνονταν ολοένα και περισσότερο. Η επιδείνωση της οικονομίας το 1973 είχε ως άμεσο επακόλουθο την αλλαγή στάσης του πληθυσμού απέναντι στο καθεστώς. Η Παθητική ανοχή που είχε επιτύχει η στρατιωτική δικτατορία λόγω της ανόδου του βιοτικού επιπέδου, αντικαθίσταται από μια γενική δυσφορία. Ένα χρόνο πριν την εξέγερση, η νοθεία των φοιτητικών εκλογών προκάλεσε έντονες αντιδράσεις, τις πρώτες μαζικές διαμαρτυρίες στο προαύλιο του Πολυτεχνείου, τις πρώτες φοιτητικές διαδηλώσεις στην Αθήνα. Το φθινόπωρο του 1973 βρίσκει το φοιτητικό κίνημα να έχει αναδειχθεί μέσα από μια σειρά κινητοποιήσεων ως η κύρια πολιτική δύναμη αμφισβήτησης της δικτατορίας.
    Στις συγκρούσεις του με το καθεστώς δεν είναι πια μόνο του. Το ακροατήριο του αποτελείται από αφυπνισμένους πολίτες.
    Και ο πιο δύσπιστος φοιτητής συνειδητοποίησε πόσο μεγάλη ήταν η προσβολή της αξιοπρέπειάς του. Όλοι ήξεραν τι είχε συμβεί και κανείς δεν πίστευε ότι άξιζε ή ότι είχε δώσει δικαιώματα σε έναν τέτοιο εξευτελισμό.
   Από την άλλη, οι άνθρωποι των γραμμάτων συμμετείχαν ο καθένας με το δικό του τρόπο στην αντίσταση ενάντια στη δικτατορία. Αξιοσημείωτη είναι η δήλωση του Γιώργου Σεφέρη που έγινε στις 28 Μαρτίου 1969 και ανακοινώθηκε από το BBC, το ραδιοφωνικό σταθμό της Αγγλίας.

Η Δήλωση του Γ.Σεφέρη από
Ο Λεβέντης: τραγούδι από τη χορωδία

ΧΡΟΝΙΚΟ α ΜΕΡΟΣ. Οι πολιτικές ταραχές ξέσπασαν στην Αθήνα από τις 14-17 Νοεμβρίου 1973
v   Το Φεβρουάριο του 1973 η κατάληψη της νομικής κατέληξε στη βίαιη επέμβαση της αστυνομίας που ενισχύει την αγωνιστικότητα των φοιτητών.
v   14 Νοεμβρίου 1973, ημέρα Τετάρτη. Γενικές Συνελεύσεις των φοιτητών που καταλήγουν στην απόρριψη των κυβερνητικών μέτρων σχετικά με τον προγραμματισμό των φοιτητικών εκλογών. Οι φοιτητές αξίωναν να γίνουν εκλογές στους φοιτητικούς συλλόγους το Δεκέμβρη και να μην αναβληθούν για το Φλεβάρη του 1974. Επιπλέον ζητούσαν οι εκλογές να διεξαχθούν από εφορευτικές επιτροπές και όχι από άριστους φοιτητές, όπως ήθελε το καθεστώς. Tο απόγευμα της ίδιας μέρας αποφασίστηκε από τους φοιτητές η κατάληψη του Ιδρύματος κάτω από τον έλεγχο Συντονιστικής επιτροπής. Τις βραδινές ώρες τα συνθήματα των συγκεντρωμένων είχαν καθαρά πολιτικό χαρακτήρα. Η όλη εκδήλωση είχε το στοιχείο της απόγνωσης. Η πρόταση για αποχώρηση δεν είχε καμία ελπίδα εφαρμογής, έστω και αν αποφασιζόταν από τη συντονιστική επιτροπή.
v   15 Νοέμβρη το πρωί τέθηκε σε λειτουργία ο αυτοσχέδιος ραδιοφωνικός σταθμός στους 1050 χιλιόκυκλους που με τις εκπομπές του κατόρθωσε να κινητοποιήσει μεγάλα τμήματα του Αθηναϊκού λαού. Μέχρι το μεσημέρι είχαν συγκεντρωθεί μέσα και έξω από το Πολυτεχνείο χιλιάδες φοιτητές, μαθητές και άλλοι πολίτες ενώ εκδηλώνονται αυθόρμητες εκδηλώσεις στους γύρω χώρους. Οι ταχύτατες εξελίξεις δημιουργούν στους φοιτητές το ερώτημα ¨Πού πάμε¨ που θα μείνει αναπάντητο ως το τέλος..
v   Ποίημα: Μικρό δοξαστικό για τα παιδιά του Πολυτεχνείου 
Τραγούδι από τη χορωδία: Το γελαστό παιδί

ΧΡΟΝΙΚΟ Β ΜΕΡΟΣ:
v   Την Παρασκευή 16 Νοεμβρίου η κατάσταση οξύνθηκε όταν η Συντονιστική Επιτροπή των φοιτητών κάλεσε τους Αθηναίους «σε αγώνα μέχρι τη νίκη».
»Διακήρυξη της Συντονιστικής επιτροπής: Ηχητικό ντοκουμέντο
v   Γύρω στις 4 με 5 το απόγευμα άρχισαν να εκδηλώνονται σποραδικές συγκρούσεις διαδηλωτών με την Αστυνομία σ’ όλους τους κεντρικούς δρόμους που γενικεύτηκαν λίγο αργότερα. Στις 9.00μμ σε πολλά σημεία της Αθήνας, υπήρχαν οδοφράγματα των διαδηλωτών και φωτιές ενώ ταυτόχρονα ακούγονταν πυροβολισμοί σε όλη την πόλη. Γύρω στις 11 τη νύχτα δόθηκε η εντολή για την επέμβαση του στρατού. Η επέμβαση άρχισε κατά τις 12.00, οπότε κινήθηκε από το Γουδί προς την Αθήνα μεγάλη φάλαγγα τεθωρακισμένων. Στις 2.45 τη νύχτα  ο ραδιοσταθμός του Πολυτεχνείου έκανε την τελευταία του εκπομπή, ενώ απέναντι από το Ίδρυμα είχαν παραταχθεί τα τεθωρακισμένα.  
   Λίγα λεπτά αργότερα, ένα από αυτά εξόρμησε προς την κεντρική πύλη του Πολυτεχνείου. Ακολούθησε η έκτακτη εκκένωση από τους φοιτητές εκατοντάδες από τους οποίους πιάστηκαν ή κακοποιήθηκαν από τις αρχές της ασφάλειας.
- Ποίημα: Το χρονικό της Κωστούλας Μητροπούλου
Τραγούδι από τη χορωδία: Μην ξεχνάς τον Ωρωπό.
v   Το πρωί του Σαββάτου 17 Νοεμβρίου κι ενώ είχε κηρυχθεί ο στρατιωτικός νόμος, ξέσπασαν στην Αθήνα νέες διαδηλώσεις που αντιμετωπίστηκαν από το καθεστώς με τη χρήση όπλων. Η φωνή που έρχεται από τους 1050 χιλιοκύκλους είναι σίγουρ稨 Είμαστε άοπλοι, θα σας υποδεχτούμε με χειροκροτήματα. Παιδιά χειροκροτήστ崨¨΄
v   Στις 25 Νοεμβρίου ο Γ. Παπαδόπουλος ανατρέπεται με πραξικόπημα.
v   Στις 24 Ιουλίου 1974 η δικτατορία πέφτει.

  Ένας από τους φοιτητές που έζησε τα γεγονότα του Πολυτεχνείου χαρακτηρίζει το θάρρος και την ορμή που τους χαρακτήριζε σα μια λειτουργία  έξω από τα πλαίσια του κανονικού του λογικού. Χαρακτηριστικά αναφέρει: «Εγώ το είπα υπέρβαση. Είναι η στιγμή που οι συνθήκες σού δημιουργούν αυτή τη δυνατότητα, να υπερβείς το εγώ σου».
 Στο πελαγίσιο μνήμα: τραγούδι από τη χορωδία                 
   Ένα παιδί αφηγείται :
¥Προσκλητήριο νεκρών  
Να ακούγεται ο Κεμάλ παράλληλα την ώρα της ανάγνωσης των παρακάτω και μετά fade out
Η επιχείρηση της εκκένωσης έληξε στις 3.30. Στις 4.00 συνεργεία καθάριζαν τους κοντινούς δρόμους. Οι οδομαχίες συνεχίστηκαν. Πολλά τα θύματα του Σαββάτου και της Κυριακής. Άγνωστος ακόμη ο αριθμός της εξέγερσης. Ονόματα γνωστά. Πρόσωπα αγαπημένα. Οι νεκροί παιδιά χτεσινά και η μνήμη τους σημερινή και αυριανή για πάντα.
Ο ακριβής αριθμός των νεκρών παραμένει άγνωστος γιατί έγιναν πολλές απαγωγές, εξαφανίσεις, θάνατοι καρδιάς και αυτοκινητιστικών δυστυχημάτων και δήθεν αυτοκτονίες.
Ανακοινώθηκαν επίσημα μόνο τα παρακάτω Τραυματίες 1108
Νεκροί 18

1.     Γιώργος Σαμούρης
2.     Βασίλης Φαμέλος
3.     Διομήδης Κομνηνός
4.     Τορέλ Μαργκρέτε Έγκελον (Νορβηγίδα Φοιτήτρια)
5.     Αλέκος Σπαρτίδης
6.     Μάρκος Καραμάνης
7.     Βασιλική Μπεκιάρη
8.     Μιχαήλ Μυρογιάννης
9.     Στυλιανός Καραγιώργης
10.                        Νίκος Μαρκουλής
11.                        Αλέκος Κάρακας
12.                        Καρτάκος Παντελάκης
13.                        Σπάρας Κοντομάρης
14.                        Δημήτρης Παπαιωάννου
15.                        Ανδρέας Κούμπος
16.                        Γιώργος Γεριταίδης
17.                        Αικατερίνη Αργυροπούλου
18.                        Δημήτρης Θεοδώρου

-Τραγούδι Σαββόπουλου: Η συγκέντρωση της ΕΦΕΕ και ανάγνωση

-Ποίημα: Στο Διομήδη Κομνηνό

Πάντα να πολεμάς 

και να αντιστέκεσαι κι ας μένεις μόνος 

Μονάχος, έρημος , γαλήνιος να πολεμάς 

Για το καλό του ανθρώπου

Και στους πολλούς , στους λίγους 

Να αντιστέκεσαι κρατώντας την ψυχή σου 

Φλεγόμενη βάτο 

Για φως , πάντα για φως 

Για το καλό του ανθρώπου.


-Τραγούδι: Ρίξε κόκκινο στη νύχτα (δύο στροφές και σβήσιμο σιγά σιγά)
-Η διαθήκη μου, Μιχάλη Κατσαρού


ΕΘΝΙΚΟΣ ΥΜΝΟΣ

Δεν υπάρχουν σχόλια: