Δύο μουσικές επιλογές...και μία τρίτη!

Να πω ότι δε ζηλεύω;

Αφιέρωμα στον Γούντι Άλλεν από το Ίδρυμα Κακογιάννη

Πενία τέχνας κατεργάζεται. Έτσι, στο βαρύ κλίμα της εποχής, το Κοινωφελές Ίδρυμα Κακογιάννη, καθιερώνει μία άτυπη Κινηματογραφική Λέσχη, με ελεύθερη είσοδο, κάθε Τετάρτη στις 9:30 το βράδυ.

Αρχής γενομένης από την Τετάρτη 7 Δεκεμβρίου, με ένα μικρό αφιέρωμα στον Γούντι Αλεν, σε κάποιες από τις κορυφαίες κωμωδίες του: «Ζητείται εγκέφαλος για ληστεία» (1969), «Μπανάνες» (1971), «Τα Πάντα Γύρω από το Σεξ» (1972), «Ο Υπναράς» (1973).

Επιπλέον, σπουδαστές του Ωδείου Φίλιππος Νάκας, στις 14 και 21 Δεκεμβρίου, δίνουν, μικρές τζάζ συναυλίες, προθερμαίνοντας το κοινό για την εισαγωγή του στον κόσμο των «κλασικών» ταινιών του Γούντι Άλεν.

http://www.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_kathremote_1_29/11/2011_416928

Ο Οδυσσέας πέφτει θύµα σωσία και γίνεται τουριστική ατραξιόν - Αµερικανός επιστήµονας ηλεκτρονικών υπολογιστών... αφηγείται μέσα από σύγχρονη οπτική την Οδύσσεια µετά τον Τρωικό Πόλεµο

Οδυσσέα, άργησες πολύ, η Πηνελόπη παντρεύτηκε άλλον. Κυνική η κατάληξη για τον ήρωα του αρχετυπικού έπους του νόστου. Σε µια εναλλακτική, τραγική εκδοχή, η νεαρή σύζυγος του βασιλιά της Ιθάκης, µη βαστώντας τον αποχωρισµό τους, πίνει δηλητήριο και πεθαίνει. Αργότερα ανύποπτος ο Οδυσσέας φρικιά όταν την αντικρίζει στη «Νέκυια» ανάµεσα στους νεκρούς και το σαιξπηρικό δράµα συναντά τη µακάβρια φαντασία του Εντγκαρ Αλαν Πόου.

Γραµµένα από έναν νεαρό επιστήµονα των ηλεκτρονικών υπολογιστών, τα Χαµένα βιβλία της Οδύσσειας συστήνονται ως µυθιστόρηµα. Στην ουσία αποτελούν ένα καλειδοσκόπιο 44 αυτόνοµων αφηγήσεων µε πρωταγωνιστές ήρωες του οµηρικού έπους αλλά και πρόσωπα της ελληνικής µυθολογίας και Ιστορίας έξω από αυτό, όπως ο Θησέας και ο Μέγας Αλέξανδρος, όπου ο συγγραφέας γράφει και ξαναγράφει το έπος του νόστου από µια σύγχρονη οπτική.

Το µεταµοντέρνο σύµπαν του Μέισον δεν είναι κλειστό και µονοσήµαντο. Οι χαρακτήρες του δεν µας κοιτάζουν από την απόσταση της ηρωικής αίγλης τους, είναι αδύναµοι, χωρίς βεβαιότητες. Αναζητούν διαρκώς µια ενοποιητική ταυτότητα, ένα νόηµα που τους διαφεύγει, ικανοποίηση, ευτυχία, λύτρωση. Παραµένουν όµως κατακερµατισµένοι, χαµένοι στις άπειρες δυνατότητες παράλληλων κόσµων.

Ενας Κύκλωπας τρυφερός και ευτυχής

Ο Αχιλλέας, ο Αγαµέµνονας, η Πηνελόπη, η Ελένη, ο Κύκλωπας και κυρίως ο Οδυσσέας αφηγούνται σε πρώτο πρόσωπο αποµυθοποιητικές ιστορίες. Εχοντας γλιτώσει από το βέλος του Πάρη, απόµαχος ήρωας, ο Αχιλλέας περιφέρεται στην Ελλάδα και, σαν τον Αστερίωνα του Μπόρχες, εύχεται κάποιος να τον λυτρώσει από το βάρος της αιώνιας ζωής. Ο λαβωµένος Κύκλωπας είναι ευγνώµων που έχασε την όρασή του, γιατί έτσι προκαλεί την τρυφερότητα των ανθρώπων και στη συντροφικότητα βρίσκει την ευτυχία. Ο πολυµήχανος Οδυσσέας πέφτει θύµα απάτης ενός δαιµόνιου σωσία που παίρνει τη θέση του στο παλάτι της Ιθάκης, σε µια ιστορία αγωνίας µε απόηχους από τον εφιαλτικόΑνθρωπο αντίγραφο του Σαραµάγκου. Καθώς το οµηρικό κείµενο συνοµιλεί µε κείµενα της σύγχρονης λογοτεχνίας, σε ιστορίες που ανατρέπουν η µία την άλλη, ο συγγραφέας τονίζει τον πλασµατικό χαρακτήρα κάθε αφήγησης. 

Τι είναι η Ιλιάδα; Μια επινόηση του δειλού και λιποτάκτη Οδυσσέα, γράφει στο κεφάλαιο «Η Ιλιάδα του Οδυσσέα», ο οποίος ως περιφερόµενος τραγουδιστής πλάθει µια µεγαλειώδη αφήγηση για να καθιερώσει τον εαυτό του ως τον εξυπνότερο ανάµεσα στους Ελληνες. Ανεξάντλητα ευρηµατικός, ο Μέισον κερδίζει τον θαυµασµό µας για την επινοητικότητά του στην πλοκή και για τη δεξιοτεχνία µε την οποία χρησιµοποιεί εξίσου το χιούµορ, την ειρωνεία και τη σάτιρα, τον προσωπικό τόνο της εξοµολόγησης, το τραγικό και την ελεγεία. 

Πέρα όµως από το εγκεφαλικό παιχνίδι καταφέρνει να δηµιουργήσει χαρακτήρες που συγκινούν. Γιατί ποιον δεν θα αγγίξει η ιστορία «Τελευταία νησιά», όπου ο Οδυσσέας, γέρος πια στην Ιθάκη, αποτελεί τουριστική ατραξιόν που γεµίζει τα πανδοχεία του νησιού; Αναζητώντας νόηµα στη ζωή του πραγµατοποιεί αντίστροφα το ταξίδι του νόστου για να ανακαλύψει ότι η µυθική Τροία έχει καταλήξει µια θλιβερή πόλη όπου µικροπωλητές πουλάνε φτηνά σουβενίρ του Τρωικού Πολέµου και κινηµατογραφικοί παραγωγοί στήνουν φανταχτερά σκηνικά για να αφηγηθούν µέσα σε έναν ψεύτικο διάκοσµο αυτό που ήταν η ιστορία της ζωής του. 
Ο αλγόριθµος της «Οδύσσειας»

Γέννημα-θρέμμα του τεχνολογικού παραδείσου της Σίλικον Βάλεϊ στην Καλιφόρνια, ο 37χρονος Ζάκαρι Μέισον πραγματοποίησε εξαιρετικές σπουδές στην επιστήμη των υπολογιστών και εργάζεται σε εταιρεία που αναπτύσσει τεχνολογίες αιχμής. 

Οι ελληνικοί μύθοι τον γοήτευαν από μικρό και στο δημοτικό είχε εμμονή με τον Μεγαλέξανδρο. Οι ιστορίες του γράφτηκαν στα διαλείμματα της δουλειάς του. 

Αρχικά προσπάθησε να τις οργανώσει σε σύνολο επινοώντας έναν αλγόριθμο, αλλά το αποτέλεσμα δεν τον ικανοποίησε. Οι αναγνώστες των βιβλιοθηκών της Νέας Υόρκης τον επέλεξαν ως έναν από τους καλύτερους νέους μυθιστοριογράφους για το 2008. Σε βιβλίο που ετοιμάζει οι ηλεκτρονικοί υπολογιστές αφηγούνται ιστορίες από τον κόσμο της τεχνητής νοημοσύνης. Πριν από αυτό όμως θα εκδώσει τη δική του εκδοχή των «Μεταμορφώσεων» του Οβιδίου. Τότε θα έχει ξεμπερδέψει, λέει, με τους κλασικούς. 

http://www.tovima.gr/books-ideas/article/?aid=422868

Το ρολόι του κόσμου χτυπά Χριστούγεννα, για τα παιδιά... της Ελένης Μπίστικα

 Αν μας κόψει το ρεύμα η ΔΕΗ, πώς θα βλέπουμε;

– Θα μας φωτίζει το Αστρο των Χριστουγέννων, ξέχασες;

– Θα πρέπει να γράψω γράμμα και να υπογράψω, για να μου φέρει ο Αη Βασίλης δώρα εφέτος;

– Κοίτα, εάν δεν πέσει χιόνι, πώς θα ’ρθει ο Αη Βασίλης με τους τάρανδους και τα έλκηθρα; Ισως φέτος δεν τα καταφέρει να ’ρθει...

– Χιόνι δεν είχαμε ούτε πέρυσι, ούτε πρόπερσι, αλλά τα δώρα τα ’φερε...

– Κάτι θα γίνει κι εφέτος. Δεν θα μείνουν τα παιδιά του κόσμου χωρίς δώρα αυτά τα Χριστούγεννα.

– Ναι, είναι και τα τόσα Μπαζάρ που με πήγες πέρυσι και πήρα τόσα ωραία πράγματα και βιβλία και μου είπες πως θα κάνουν, χάρη σ’ εμάς, ωραίες γιορτές τα παιδιά, τα ορφανά, τα άρρωστα, τα εγκαταλελειμμένα. Και στην τάξη μάς είπαν πως όταν προσφέρουμε σ’ έναν που έχει ανάγκη, είναι το δώρο που κάνουμε στον εαυτό μας...

Αγιες Ημέρες, ώρες εορτής θα μας φέρει ο Δεκέμβρης 2011, σε μιαν Αθήνα αστόλιστη, με κλειστά τα καταστήματα, με βιτρίνες άδειες, με χαμηλωμένα τα φώτα. Τα παιδιά θα ρωτούν, κι εμείς θα πρέπει να απαντάμε προσεκτικά, μην σβήσει και γι’ αυτά, ολότελα η λάμψη των Χριστουγέννων. «Πώς να κρυφτείς απ’ τα παιδιά, έτσι κι αλλιώς τα ξέρουν όλα και μας κοιτάζουν με μάτια σαν κι αυτά, όταν ξυπνούν στις 2 η ώρα» όπως τραγουδάει ο Διονύσης Σαββόπουλος. Αλλά και για μας, που πρέπει να αντιμετωπίσουμε όλα αυτά που έφεραν οι δύσκολες περιστάσεις για τη χώρα μας, ένα αναμμένο κερί στο παράθυρο ίσως δείξει τον δρόμο σε όποιον Αη Βασίλη, να έρθει, να φέρει λίγη αστερόσκονη – για το παιδί που κρύβουμε όλοι μέσα μας. Αγιες ώρες είναι αυτές, ποτέ δεν ξέρεις. Αρκεί να ελπίζεις και τότε του Αη Βασίλη το μαγικό σακκούλι θα μοιράσει χαμόγελα στα παιδικά πρόσωπα που έχουν εμάς, και τα παιδιά μας, για δική τους οικογένεια. Γι’ αυτό γράφουμε για τα Μπαζάρ με φιλανθρωπικούς σκοπούς σεβαστούς, ιερούς. Και να που φέτος, για πρώτη φορά, κοντά στα δικά μας, τα ελληνικά Μπαζάρ, ανοίγει, διάπλατα, τις πόρτες της η πρεσβεία της Κίνας!

http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_columns_2_27/11/2011_464390

Τι κρίμα!

Κλείνει η Πειραματική Σκηνή της «Τέχνης» Θεσσαλονίκης

Δεν μπορώ να κρύψω τη λύπη μου γι' αυτό που μόλις διάβασα. Είχα τη χαρά να αγαπήσω το θέατρο στη διάρκεια των φοιτητικών μου χρόνων αλλά και στη συνέχεια χάρη στις παραστάσεις του εν λόγω θιάσου. Επιπλέον, διδάχτηκα μαθήματα θεατρολογίας από το Νικηφόρο Παπανδρέου που δίδασκε στη Φιλοσοφική Σχολή. Οφείλω να τους ευχαριστήσω προσωπικά για τις υπέροχες και ποιοτικές δουλειές που έχουν ανεβάσει και να τους ευχηθώ να εξακολουθήσουν να είναι δημιουργικοί...

Την αναστολή της λειτουργίας της ανακοίνωσε σήμερα -μετά από 32 χρόνια αδιάλειπτης συμμετοχής και ουσιαστικά συν-ίδρυσης μαζί με το Κρατικό Θέατρο- της θεατρικής ζωής της Θεσσαλονίκης η Πειραματική Σκηνή της Τέχνης.

Η διακοπή την τελευταία διετία της κρατικής επιχορήγησης, ο «βρόγχος» των δανείων και των συμβολικών αμοιβών, η άρνηση εκφυλισμού του συγκεκριμένου μοντέλου λειτουργίας του θεάτρου, και η διαμορφωμένη πλέον άποψη πως «ανάλογες μορφές θεατρικής δράσης είναι αδύνατο να λειτουργήσουν χωρίς επιχορήγηση» (καθώς όπως αναφέρθηκε ακόμα και στις εποχές των θεατρικά «παχέων αγελάδων» μόνο το 40% των εξόδων καλύπτονταν από τα έσοδα των εισιτηρίων και το 60% από την επιχορήγηση), ανάγκασαν τους ιδρυτές και στυλοβάτες επί 30 και πλέον χρόνια του θεάτρου να αποφασίσουν το κλείσιμο του.

Η μοναδική επί 20 και πλέον χρόνια «παρα-κρατική» σκηνή (ήταν το λογοπαίγνιο σειράς ετών καθώς στη Θεσσαλονίκη λειτουργούσε θεατρικά μόνο το ΚΘΒΕ και η Πειραματική σκηνή της Τέχνης ενώ την τελευταία δεκαετία τα μικρά ιδιωτικά θέατρα έχουν υπερ-πολλαπλασιασθεί στην πόλη), «έκλεισε τον κύκλο της- με τον τρόπο τουλάχιστον που ήξερε να τον σχηματίζει αυτό τον κύκλο», κήρυξε «Τέλος εποχής» αλλά και δήλωσε -δια στόματος του ιδρυτή και καλλιτεχνικού της διευθυντή θεατρολόγου Νικηφόρου Παπανδρέου πως «τίποτα δεν πάει χαμένο» και της ηθοποιού - προέδρου του τμήματος θεάτρου του ΑΠΘ και πρωταγωνίστριας της σκηνής, Έφης Σταμούλη, «Περήφανη για το θεατρικό αυτό ταξίδι».

Η ανακοίνωση της αναστολής λειτουργίας του θεάτρου που στεγάζεται τα τελευταία χρόνια στο θέατρο «Αμαλία» της Θεσσαλονίκης και χαρακτηρίστηκε κατά καιρούς ως το «Θέατρο Τέχνης της Θεσσαλονίκης» έγινε σήμερα σε συνέντευξη τύπου στη διάρκεια της οποίας ανακοινώθηκε και σειρά -θεατρικών και μη δράσεων - που θα αναπτυχθούν στο θέατρο την επόμενη περίοδο (μέχρι και τις αρχές του επόμενου χρόνου που θα λειτουργεί κανονικά).

Έτσι για την επόμενη Παρασκευή 2 Δεκεμβρίου προγραμματίζεται η πρεμιέρα του έργου του Κεν Λούντβιχ με τον «συμβολικό» τίτλο «Πανικός στα παρασκήνια» σε σκηνοθεσία Στάθη Μαυρόπουλου, για την Πέμπτη 8 Δεκεμβρίου η επίσημη πρεμιέρα του έργου «Το νερό της ζωής» (βασισμένο στο ομότιτλο παραμύθι των αδελφών Γκριμ) σε διασκευή και σκηνοθεσία Ελένης Δημοπούλου και για την Τετάρτη και Πέμπτη 14 και 15 Δεκεμβρίου η μουσική παράσταση «Κάνε άλμα πιο γρήγορο απ τη φθορά» - συμπαραγωγή της Πειραματικής Σκηνής της τέχνης και του τμήματος θεάτρου της Σχολής Καλών Τεχνών του ΑΠΘ.

Για τις αρχές Ιανουαρίου προγραμματίζεται επίσης μπαζάρ με θεατρικά αντικείμενα αλλά κυρίως με τεύχη του περιοδικού «Θεατρικά Τετράδια» που εκδίδει ανελλιπώς από την ίδρυση του το θέατρο.

Η πειραματική σκηνή της «Τέχνης» ιδρύθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1979, στο πλαίσιο της Μακεδονικής Καλλιτεχνικής Εταιρείας “Τέχνη”, με πρωτοβουλία του θεατρολόγου Nικηφόρου Παπανδρέου. Παρουσίασε έκτοτε περισσότερα από εκατό έργα (Ευριπίδη, Αριστοφάνη, Σαίξπηρ, Mπεν Tζόνσον, Γκολντόνι, Mαριβώ, Ίψεν, Tσέχοφ, Λόρκα, Μπρεχτ, Mπέκετ, Iονέσκο, Πίντερ, Φρίελ, του Μακ Γκίνες και του Φόσε, του Καπετανάκη και του Ξενόπουλου, του Ποντίκα και της Αναγνωστάκη.).

Παρουσίασε σε πανελλήνια “πρώτη” άπαιχτα κείμενα του Ιάκωβου Καμπανέλλη, της Μαργαρίτας Λυμπεράκη, της Στέλλας Mιχαηλίδου, του Άκη Δήμου, της Φωτεινής Φραγκούλη, της Λένας Διβάνι, της Πένυς Φυλακτάκη, του Γιώργου Χατζόπουλου, του Σάκη Σερέφα και επίσης του Γιάννη Ρίτσου, του Οδυσσέα Ελύτη, του Νίκου Mπακόλα αλλά και σε πανελλήνια πρώτη έργα σύγχρονων δραματουργών ( Γιούκιο Mισίμα, Nτύλαν Tόμας, Ίνγκμαρ Mπέργκμαν, Eρίκ Pομέρ, Γιασμίνα Pεζά, Tιμπερλέικ Γουερτενμπέικερ, Σάρλοτ Kήτλυ, Κατρίν Ανν, Tομ Mέρφυ, Tζορτζ Tαμπόρι, Πέτερ Tουρίνι, Κόνορ Μακφέρσον, Γιον Φόσε, Φρανκ Μακ Γκίνες, Mατέι Bισνιέκ, Ξαβιέ Ντυρενζέ, Ζοέλ Πομμερά).

Περιόδευσε σε όλη την Ελλάδα και εμφανίστηκε σε πολλά φεστιβάλ του εξωτερικού: Αγγλία, Γαλλία, Ιταλία, Σουηδία, Νορβηγία, Ουγγαρία, Σλοβενία, Ρουμανία, Αυστραλία, Αίγυπτος., είναι μέλος από το 1996, της Ευρωπαϊκής Θεατρικής Σύμβασης (European Theatre Convention), μιας οργάνωσης 40 κρατικών, δημοτικών και επιχορηγούμενων θεάτρων από 20 χώρες της Ευρώπης και τιμήθηκε με το βραβείο της Ένωσης Ελλήνων Kριτικών για τη συμβολή της στην καλλιτεχνική ανάπτυξη της περιφέρειας.

Από το 1994 έως το 2006 διοργανώνει το διεθνές φεστιβάλ «Θεατρική Άνοιξη». Από το 2008 οργανώνει τις «Προτάσεις», ένα «εργοτάξιο θεατρικών αναζητήσεων» με τη συμμετοχή ελληνικών θιάσων και επιχορηγούνταν από το Υπουργείο Πολιτισμού και Τουρισμού/ Εθνικό Κέντρο Θεάτρου και Χορού.

Από τη σκηνή του «πέρασαν» και συχνά έκαναν το ντεμπούτο τους πολλοί γνωστοί -αργότερα με την κάθοδο τους στην Αθήνα- ηθοποιοί όπως οι: Καριοφυλλιά Καραμπέτη, Σοφία Φιλιππίδου, Νίκος Σεργιανόπουλος, Σπύρος Παπαδόπουλος αλλά και δεκάδες άλλοι που έμειναν μέχρι τέλους κάνοντας θέατρο για την… ψυχή τους και τη Θεσσαλονίκη.

http://www.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_kathremote_1_24/11/2011_416368

Χωρίς λόγια!!!

Alvin Ailey American Dance Theatre

Μια χορευτική πρόταση για όσους διαθέτουν το χρόνο και κυρίως το χρήμα στο Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης και στο θέατρο Παλλάς. Είχα την τύχη να τους δω στο παρελθόν και ομολογουμένως άξιζε τον κόπο. Παραθέτω το δελτίο τύπου από την εφημερίδα Καθημερινή και ένα σχετικό βιντεάκι.
http://www.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_kathremote_1_23/11/2011_416039

Electric Litany

Ένα γκρουπάκι που ανακάλυψα τυχαία, απολαύστε τους! Απ' ό,τι διάβασα ένας εξ αυτών είναι Έλληνας...αξιοθαύμαστοι, μάλιστα στο τραγούδι Tear αξιοποιείται και απόσπασμα από τη Σονάτα του Σεληνόφωτος http://www.youtube.com/watch?v=19chDEUoTX4

Αρχαία Ελληνικά Γ Γυμνασίου (Ελένη)

Κείμενο: στ. 129-156 & 186-191.

Ε: Ήσουν λοιπόν στην ξακουσμένη Τροία, ξένε;

Τ: Την κούρσεψα, μα πάω κι εγώ χαμένος.     130

Ε: Την έκαψαν, την έχουν κάνει στάχτη;

Τ: Δε μένει από τα κάστρα της σημάδι.

Ε: Δύσμοιρη Ελένη, παν για σένα οι Φρύγες.

Τ: Κι οι Έλληνες⁻ τρανό κακό έχει φέρει.

Ε: Πόσος καιρός που πήρατε την πόλη;          135

Τ: Εφτά χρονιές περάσαν από τότε.

Ε: Και πρώτα πόσο μείνατε στην Τροία;

Τ: Πολλά φεγγάρια, δέκα χρόνια ακέρια.

Ε: Και την Ελένη πήρατε της Σπάρτης;

Τ: Την έσυρε ο Μενέλαος απ’ την κόμη.          140

Ε: Είδες εσύ τη δύστυχη ή σου είπαν;   

Τ: Με τα ίδια μου τα μάτια, ως βλέπω εσένα.

Ε: Σκεφτείτε μη θεόσταλτη ήταν πλάνη.

Τ: Άλλη κουβέντα πιάσε όχι για κείνη

Ε: Και ό,τι έχεις δει για αλήθεια το λογιάζεις;145

Τ: Την είδα εγώ και ακόμα ο νους τη βλέπει.

Ε: ‘Έφτασε με τον άντρα της στο σπίτι;

Τ: Μήτε στο Άργος, μήτε στον Ευρώτα.

Ε: Άαχ συμφορά για εκείνους που δε στέργεις.

Τ: Κι οι δυο χαθήκαν όπως λέει ο κόσμος.      150

Ε: Αντάμα δεν αρμένισαν οι Αργίτες;

Τ: Ναι, μα τους χώρισε τρανή φουρτούνα.

Ε: Σε ποια μεριά του πέλαγου σκορπίσαν;

Τ: Καταμεσίς στο Αιγαίο, όπως διαβαίναν.

Ε: Δεν είδαν το Μενέλαο από τότε;                155

Τ: Κανείς, νεκρό τον έχουν στην Ελλάδα.

…………………………………………..

Τ: Γυναίκα, μίλησες σωστά, μακάρι

τη χάρη σου οι θεοί να ξεπληρώσουν.

Είσαι όμοια στο κορμί με την Ελένη,

μα δεν της μοιάζεις στην ψυχή. Να πάει

κατά χαμού, ποτέ της στον Ευρώτα                190

μη φτάσει, εσύ καλό να βλέπεις πάντα.

Ερωτήσεις:

1. Πώς ονομάζεται ο διάλογος που συντελείται ανάμεσα στα δύο πρόσωπα και γιατί εξυπηρετεί τη δραματική οικονομία;

………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………

                                                                                                            Μονάδες 5

2. Να εντοπίσετε δύο παραδείγματα τραγικής ειρωνείας στο παραπάνω κείμενο (αναφορά στίχων) και να τα αναπτύξετε.

………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………

                                                                                                              Μονάδες 5

3. «Κι οι Έλληνες, τρανό κακό έχει φέρει.» να σχολιάσετε το στίχο αυτό και να τον συσχετίσετε με τα πολιτικά μηνύματα που θέλει να περάσει ο Ευριπίδης.

………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………

                                                                                                                 Μονάδες 5

 4. Να μελετήσετε το παρακάτω κείμενο και να συγκρίνετε τα όσα γράφονται με το απόσπασμα από την Ελένη του Ευριπίδη. Ποιες ομοιότητες και ποιες διαφορές εντοπίζετε στα όσα λέγονται από τον Τεύκρο στο πρώτο και στο δεύτερο κείμενο;.

Ήμουν κι εγώ στον πόλεμο τοξότης⁻

το ριζικό μου ενός ανθρώπου που ξαστόχησε.

Αηδόνι ποιητάρη,

Σαν και μια τέτοια νύχτα στ’ ακροθαλάσσι του Πρωτέα

σ’ άκουσαν οι σκλάβες Σπαρτιάτισσες κι έσυραν θρήνο,

κι ανάμεσό τους – ποιος θα το’ λεγε – η   Ελένη!

Αυτή που κυνηγούσαμε χρόνια στο Σκάμαντρο.

Ήταν εκεί στα χείλια της ερήμου⁻ την άγγιξα, μου μίλησε:

«Δεν είν’ αλήθεια, δεν είν’ αλήθεια» φώναζε.

Δεν μπήκα στο γαλαζόπλωρο καράβι.

Ποτέ δεν πάτησα την αντρειωμένη Τροία».

…..ήταν εκεί, στην όχθη ενός Δέλτα.

Και στην Τροία;

Τίποτε στην Τροία – ένα είδωλο.

Έτσι το θέλαν οι θεοί.

Κι ο Πάρης, μ’ έναν ίσκιο πλάγιαζε σαν να ήταν πλάσμα ατόφιο⁻

κι εμείς σφαζόμασταν για την Ελένη δέκα χρόνια.

                                            Γ. Σεφέρης, Ελένη (απόσπασμα)

                                                                                                                                  Μονάδες 5

 ………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………

Νεοελληνική Γλώσσα Β λυκείου-Τύπος Δημοσιογραφία

Αντέχει η ερευνητική δημοσιογραφία;

της Νατάσας Μπαστέα

Η δημοσιογραφία περνά μια «ιδιαίτερα επικίνδυνη περίοδο» σε όλο τον κόσμο αλλά ιδιαίτερα στις δυτικές κοινωνίες, προειδοποίησε ο γενικός διευθυντής του BBC αναφερόμενος στην «ενοχλητική τάση» που έχουν τον τελευταίο καιρό οι αστυνομίες πολλών κρατών να ζητούν από τους δημοσιογράφους να αποκαλύψουν τις πηγές τους καθώς και το υλικό που έχει προκύψει από δημοσιογραφικές έρευνες. Ο Μαρκ Τόμσον τόνισε, μάλιστα, ότι η απάντηση στο σκάνδαλο των τηλεφωνικών υποκλοπών στην εφημερίδα του Ρούπερτ Μέρντοκ «News of the World» δεν θα πρέπει να σταθεί εμπόδιο στην ερευνητική δημοσιογραφία. Στο 61ο ετήσιο συνέδριο του Διεθνούς Ινστιτούτου Τύπου που διεξήχθη αυτή την εβδομάδα στην Ταϊβάν ο Τόμσον τόνισε ότι μετά το ευρύτατο σκάνδαλο των υποκλοπών στη χώρα του θα ήταν πολύ εύκολο να ληφθούν δρακόντεια μέτρα στο θέμα των δημοσιογραφικών πηγών. Ζήτησε όμως να δοθεί έμφαση στην ερευνητική δημοσιογραφία, καθώς είναι εκείνη «που υπηρετεί καλύτερα από όλες τις άλλες προσεγγίσεις το λειτούργημα αυτό που συμβάλλει στη δημοκρατία και τη διατήρηση των ευνομούμενων κοινωνιών».

Οι 250 συμμετέχοντες στο συνέδριο από 40 χώρες μίλησαν εκτεταμένα με αφορμή την ομιλία αυτή, για τους τρόπους με τους οποίους θα ήταν καλό να ενισχυθεί η ερευνητική δημοσιογραφία ακόμα και σε μια περίοδο διεθνούς οικονομικής κρίσης, όταν τα ποσά που ξοδεύουν οι δημοσιογραφικοί οργανισμοί έχουν μειωθεί σοβαρά. Σε αυτό το πλαίσιο, οι «Financial Times» ανακοίνωσαν ότι δημιουργούν μια νέα στελεχική θέση στην εφημερίδα, αυτήν του επικεφαλής ερευνών και ειδικών θεμάτων, την οποία κατέλαβε η Κριστίν Σπόλαρ, δημοσιογράφος με πλούσιο βιογραφικό που ήταν μέχρι πρότινος επικεφαλής του οικονομικού τμήματος του πρακτορείου Bloomberg και έχει εργαστεί στο παρελθόν στην «Washington Post», στην «Chicago Tribune» και την τηλεοπτική εκπομπή του CBS «60 Μinutes». Μάλιστα το 2001 όταν εργαζόταν στην τηλεόραση, μια έρευνά της για έναν αμερικανό πιλότο τιμήθηκε με Emmy ερευνητικής δημοσιογραφίας. Στο νέο ρόλο της στους «Financial Times» η Σπόλαρ θα εργαστεί με τους δημοσιογράφους της εφημερίδας για να προωθήσει έρευνες που θα δημοσιεύονται τόσο στην έντυπη έκδοση όσο και στη διαδικτυακή. Η μόνη της δήλωση ήταν ότι «θα προσπαθήσουμε να κερδίσουμε πολλά Πούλιτζερ»

«Επώδυνες» αλλαγές.

Η έντυπη δημοσιογραφία περνά παγκοσμίως κρίση, και (ούτε καν) οι «New York Times» δεν βρίσκονται στο απυρόβλητο. Ορισμένα ένθετα καταργήθηκαν και περίπου 100 μέλη του προσωπικού χρειάστηκε να φύγουν. «Επώδυνες» χαρακτηρίζει τις αλλαγές αυτές η Τζιλ Εϊμπραμσον επιμένοντας εντούτοις πως η ποιότητα «ουδέποτε ήταν καλύτερη», και στην έντυπη και στην ηλεκτρονική έκδοση. Σε κάθε περίπτωση, η νέα διευθύντρια της ιστορικής εφημερίδας δεν κρύβει τη φιλοδοξία της να κάνει αυτήν την τελευταία, την ηλεκτρονική έκδοση, ακόμα πιο ανταγωνιστική, πιο «ζωντανή» και συμμετοχική, αξιοποιώντας όλα τα όπλα που προσφέρουν οι σύγχρονες τεχνολογίες και τα πολυμέσα. Πριν από έναν χρόνο, είχε αποσπαστεί από τα συνήθη της καθήκοντα ως διευθύντρια σύνταξης στον ψηφιακό τομέα - ένα από τα πρώτα πράγματα που έκανε ήταν να δημιουργήσει ενιαίο newsroom (αίθουσα σύνταξης) «όπου οι άνθρωποι νιώθουν άνετα τόσο στην έντυπη όσο και στην ψηφιακή σφαίρα».

Η ίδια έχει δηλώσει στο παρελθόν πως στο πατρικό της οι «New York Times» «ήταν κάτι σαν θρησκεία: ό,τι έγραφε αυτή η εφημερίδα δεν μπορούσε παρά να είναι αλήθεια». «Ο ρόλος μου είναι να κρατήσω την εφημερίδα στην ευθεία» λέει τώρα. Το ίδιο φιλελεύθερο προφίλ, τον ίδιο πολυσυλλεκτικό χαρακτήρα - «διαβάζει» κανείς ανάμεσα στις γραμμές. Αλλά χωρίς ίχνος εφησυχασμού, οι εποχές το απαγορεύουν.

1.    Να γράψετε την περίληψη του πρώτου κειμένου

2.     «Ο ρόλος μου είναι να κρατήσω την εφημερίδα στην ευθεία» λέει τώρα. Το ίδιο φιλελεύθερο προφίλ, τον ίδιο πολυσυλλεκτικό χαρακτήρα - «διαβάζει» κανείς ανάμεσα στις γραμμές. Αλλά χωρίς ίχνος εφησυχασμού, οι εποχές το απαγορεύουν. Να σχολιάσετε τις απόψεις της διευθύντριας των New York Times, γιατί κατά τη γνώμη σας είναι σημαντικό να διασφαλίζονται σε μια εφημερίδα τα παραπάνω και με ποιους πιθανούς τρόπους θα μπορούσε να επιτευχθεί ο παραπάνω στόχος; Το κείμενό σας θα εκφωνηθεί στους συμμαθητές, ως εργασία, στο πλαίσιο του μαθήματος της Νεοελληνικής Γλώσσας

3.    Να δώσετε ένα συνώνυμο για τις υπογραμμισμένες λέξεις των παραπάνω κειμένων

Six millions ways to live

Άφησα να μην ξέρω

Δημουλά Κική

Aπό τον κόσμο των γρίφων φεύγω ήσυχη. Δεν έχω βλάψει στη ζωή μου αίνιγμα: δεν έλυσα κανένα. Oύτε κι αυτά που θέλαν να πεθάνουν πλάι στα παιδικά μου χρόνια: έχω ένα βαρελάκι που 'χει δυο λογιών κρασάκι. Tο κράτησα ώς τώρα αχάλαστο ανεξήγητο, γιατί ώς τώρα δυο λογιών κρασάκι έχουν λυμένα κι άλυτα που μου τυχαίνουν. Συμβίωσα σκληρά μ' έναν ψηλό καλόγερο που κόκαλα δεν έχει και δεν τον ρώτησα ποτέ ποιας φωτιάς γιος είναι, σε ποιο θεό ανεβαίνει και μου φεύγει. Δεν του λιγόστεψα του κόσμου τα προσωπιδοφόρα πλάσματά του, του ανάθρεψα του κόσμου το μυστήριο με θυσία και με στέρηση. Mε το αίμα που μου δόθηκε για να τον εξηγήσω. Ό,τι ήρθε με δεμένα μάτια και σκεπασμένη πρόθεση έτσι το δέχτηκα κι έτσι τ' αποχωρίστηκα: με δεμένα μάτια και σκεπασμένη πρόθεση. Aίνιγμα δανείστηκα, αίνιγμα επέστρεψα. Άφησα να μην ξέρω πώς λύνεται ένα χθες, ένα εξαρτάται, το αίνιγμα των ασυμπτώτων. Άφησα να μην ξέρω τι αγγίζω, ένα πρόσωπο ή ένα βιάζομαι. Oύτε κι εσένα σε παρέσυρα στο φως να σε διακρίνω. Στάθηκα Πηνελόπη στη σκοτεινή ολιγωρία σου. Kι αν ρώτησα καμιά φορά πώς λύνεσαι, πηγή αν είσαι ή κρήνη, θα 'ταν κάποια καλοκαιριάτικη ημέρα που, Πηνελόπες και όχι, μας κυριεύει αυτός ο δαίμων του νερού για να δοξάζεται το αίνιγμα πώς μένουμε αξεδίψαστοι. Aπό τον κόσμο των γρίφων φεύγω ήσυχη. Aναμάρτητη: αξεδίψαστη. Στο αίνιγμα του θανάτου πάω ψυχωμένη.

(από Tο λίγο του κόσμου, Στιγμή 1994)

Υποψήφια κιθαρωδός

Ένα από τα αγαπημένα μου άσματα, και όπως αποδείχτηκε αγαπημένο τραγούδι πολλών, ελπίζω κάποια στιγμή να το γρατζουνήσω κι εγώ στην κιθάρα μου...
μαύρα μάς τα παρουσίασε ο κύριος Κάτσικας σήμερα σε ομιλία του στην πόλη μας...συλλογική αντίδραση προτάθηκε...ένα ποτάμι αντίδρασης, πώς ρε παιδιά; όχι μόνο με απεργίες σε καμία περίπτωση!
Ανταπαντώ με ένα όμορφο κομμάτι του George Harrison

Μαραθώνιος...

Επιτέλους Παρασκευή μεσημέρι κι εγώ βρήκα το χρόνο να γράψω για την εμπειρία του μαραθωνίου. Δε λέω ότι δε φλερτάρω με την ιδέα του κλασικού μαραθωνίου εδώ και πολλά χρόνια αλλά για φέτος αρκέστηκα στον αγώνα των 5 χιλιομέτρων γιατί έκρινα ότι μέχρι εκεί με πήγαιναν τα πόδια μου. Η εμπειρία ήταν καταπληκτική, μια υπέροχη γιορτή, ένα καταπληκτικό κλίμα παρά την απαισιοδοξία και μιζέρια των ημερών και παρά τον ομολογουμένως άσχημο καιρό της Κυριακής
Τρέξτε παιδιά γιατί χανόμαστε...
Να είμαστε καλά και του χρόνου

Ξετυλίγοντας...λίγο από την ψυχή μου

Έχω περάσει ένα αρκετά μεγάλο χρονικό διάστημα που αισθάνομαι ότι μαζεύω, μαζεύω και ξαναμαζεύω υλικό, συναισθήματα, σκέψεις και δεν έχω τη δύναμη και το κουράγιο να τα εξωτερικεύσω. Έχω την αίσθηση ότι αυτό αρχίζει να αλλάζει μέσα μου, θες η ενδοσκόπηση του διαστήματος αυτού, θες οι καλοί φίλοι και οι αγαπημένοι άνθρωποι που υπάρχουν στη ζωή μου, θες κάποιοι φωτισμένοι συνάδελφοι και κάποιοι απίστευτα αστεράτοι μαθητές...τι να πω, πάντως ένα ή όλα τα παραπάνω έχουν λειτουργήσει καταλυτικά και αισθάνομαι ότι ξαναβρίσκω τη χαμένη διάθεση και την όρεξη για δημιουργία και για ξεδίπλωμα συναισθημάτων...είμαι χαρούμενη γι' αυτό και ευγνώμων και ορκίζομαι στον εαυτό μου ότι δε θα ξανακυλήσει στη μιζέρια των ημερών και θα βρει χαρά στις μικρές χαρές και θα χαμογελάσει από ψυχής με τη γνωστή ουτοπική αισιοδοξία του μικρού παιδιού που ανακαλύπτει με παρθενικό βλέμμα τον κόσμο ξανά και ξανά. 

Ας αντισταθούμε σε όλο αυτό το άσχημο όνειρο στο οποίο κοιμόμαστε και ας ξυπνήσουμε μέσα από την ομορφιά των ανθρώπων μας, τη μυρωδιά της φθινοπωρινής φύσης, τις ταινίες του φεστιβάλ Θεσσαλονίκης, το γαλάζιο της θάλασσας, την αξιοπρέπεια του ειλικρινούς βλέμματος που ατενίζει ψηλά και ελπίζει. Σήμερα θα κοιμηθώ και θα αγκαλιάσω το πιο όμορφο όνειρο!

Ανα-συγκρότηση

Ευχαριστώ την Άννα, υπέροχο κομμάτι...και το μαύρο είναι δημιουργικό, εξάλλου εμπεριέχει όλα τα χρώματα!