Δευτέρα 21 Νοεμβρίου 2011

Αρχαία Ελληνικά Γ Γυμνασίου (Ελένη)


Κείμενο: στ. 129-156 & 186-191.
Ε: Ήσουν λοιπόν στην ξακουσμένη Τροία, ξένε;
Τ: Την κούρσεψα, μα πάω κι εγώ χαμένος.     130
Ε: Την έκαψαν, την έχουν κάνει στάχτη;
Τ: Δε μένει από τα κάστρα της σημάδι.
Ε: Δύσμοιρη Ελένη, παν για σένα οι Φρύγες.
Τ: Κι οι Έλληνες⁻ τρανό κακό έχει φέρει.
Ε: Πόσος καιρός που πήρατε την πόλη;          135
Τ: Εφτά χρονιές περάσαν από τότε.
Ε: Και πρώτα πόσο μείνατε στην Τροία;
Τ: Πολλά φεγγάρια, δέκα χρόνια ακέρια.
Ε: Και την Ελένη πήρατε της Σπάρτης;
Τ: Την έσυρε ο Μενέλαος απ’ την κόμη.          140
Ε: Είδες εσύ τη δύστυχη ή σου είπαν;   
Τ: Με τα ίδια μου τα μάτια, ως βλέπω εσένα.
Ε: Σκεφτείτε μη θεόσταλτη ήταν πλάνη.
Τ: Άλλη κουβέντα πιάσε όχι για κείνη
Ε: Και ό,τι έχεις δει για αλήθεια το λογιάζεις;145
Τ: Την είδα εγώ και ακόμα ο νους τη βλέπει.
Ε: ‘Έφτασε με τον άντρα της στο σπίτι;
Τ: Μήτε στο Άργος, μήτε στον Ευρώτα.
Ε: Άαχ συμφορά για εκείνους που δε στέργεις.
Τ: Κι οι δυο χαθήκαν όπως λέει ο κόσμος.      150
Ε: Αντάμα δεν αρμένισαν οι Αργίτες;
Τ: Ναι, μα τους χώρισε τρανή φουρτούνα.
Ε: Σε ποια μεριά του πέλαγου σκορπίσαν;
Τ: Καταμεσίς στο Αιγαίο, όπως διαβαίναν.
Ε: Δεν είδαν το Μενέλαο από τότε;                155
Τ: Κανείς, νεκρό τον έχουν στην Ελλάδα.
…………………………………………..
Τ: Γυναίκα, μίλησες σωστά, μακάρι
τη χάρη σου οι θεοί να ξεπληρώσουν.
Είσαι όμοια στο κορμί με την Ελένη,
μα δεν της μοιάζεις στην ψυχή. Να πάει
κατά χαμού, ποτέ της στον Ευρώτα                190
μη φτάσει, εσύ καλό να βλέπεις πάντα.


Ερωτήσεις:
  1. Πώς ονομάζεται ο διάλογος που συντελείται ανάμεσα στα δύο πρόσωπα και γιατί εξυπηρετεί τη δραματική οικονομία;
………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………
                                                                                                            Μονάδες 5
2. Να εντοπίσετε δύο παραδείγματα τραγικής ειρωνείας στο παραπάνω κείμενο (αναφορά στίχων) και να τα αναπτύξετε.
………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………
                                                                                                              Μονάδες 5
3. «Κι οι Έλληνες, τρανό κακό έχει φέρει.» να σχολιάσετε το στίχο αυτό και να τον συσχετίσετε με τα πολιτικά μηνύματα που θέλει να περάσει ο Ευριπίδης.
………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………
                                                                                                                 Μονάδες 5
 4. Να μελετήσετε το παρακάτω κείμενο και να συγκρίνετε τα όσα γράφονται με το απόσπασμα από την Ελένη του Ευριπίδη. Ποιες ομοιότητες και ποιες διαφορές εντοπίζετε στα όσα λέγονται από τον Τεύκρο στο πρώτο και στο δεύτερο κείμενο;.

Ήμουν κι εγώ στον πόλεμο τοξότης
το ριζικό μου ενός ανθρώπου που ξαστόχησε.
Αηδόνι ποιητάρη,
Σαν και μια τέτοια νύχτα στ’ ακροθαλάσσι του Πρωτέα
σ’ άκουσαν οι σκλάβες Σπαρτιάτισσες κι έσυραν θρήνο,
κι ανάμεσό τους – ποιος θα το’ λεγε – η   Ελένη!
Αυτή που κυνηγούσαμε χρόνια στο Σκάμαντρο.
Ήταν εκεί στα χείλια της ερήμου την άγγιξα, μου μίλησε:
«Δεν είν’ αλήθεια, δεν είν’ αλήθεια» φώναζε.
Δεν μπήκα στο γαλαζόπλωρο καράβι.
Ποτέ δεν πάτησα την αντρειωμένη Τροία».
…..ήταν εκεί, στην όχθη ενός Δέλτα.
Και στην Τροία;
Τίποτε στην Τροία – ένα είδωλο.
Έτσι το θέλαν οι θεοί.
Κι ο Πάρης, μ’ έναν ίσκιο πλάγιαζε σαν να ήταν πλάσμα ατόφιο
κι εμείς σφαζόμασταν για την Ελένη δέκα χρόνια.
                                            Γ. Σεφέρης, Ελένη (απόσπασμα)

                                                                                                                                  Μονάδες 5

 ………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………

Δεν υπάρχουν σχόλια: