Αν μας κόψει το ρεύμα η ΔΕΗ, πώς θα βλέπουμε;
– Θα μας φωτίζει το Αστρο των Χριστουγέννων, ξέχασες;
– Θα πρέπει να γράψω γράμμα και να υπογράψω, για να μου φέρει ο Αη Βασίλης δώρα εφέτος;
– Κοίτα, εάν δεν πέσει χιόνι, πώς θα ’ρθει ο Αη Βασίλης με τους τάρανδους και τα έλκηθρα; Ισως φέτος δεν τα καταφέρει να ’ρθει...
– Χιόνι δεν είχαμε ούτε πέρυσι, ούτε πρόπερσι, αλλά τα δώρα τα ’φερε...
– Κάτι θα γίνει κι εφέτος. Δεν θα μείνουν τα παιδιά του κόσμου χωρίς δώρα αυτά τα Χριστούγεννα.
– Ναι, είναι και τα τόσα Μπαζάρ που με πήγες πέρυσι και πήρα τόσα ωραία πράγματα και βιβλία και μου είπες πως θα κάνουν, χάρη σ’ εμάς, ωραίες γιορτές τα παιδιά, τα ορφανά, τα άρρωστα, τα εγκαταλελειμμένα. Και στην τάξη μάς είπαν πως όταν προσφέρουμε σ’ έναν που έχει ανάγκη, είναι το δώρο που κάνουμε στον εαυτό μας...
Αγιες Ημέρες, ώρες εορτής θα μας φέρει ο Δεκέμβρης 2011, σε μιαν Αθήνα αστόλιστη, με κλειστά τα καταστήματα, με βιτρίνες άδειες, με χαμηλωμένα τα φώτα. Τα παιδιά θα ρωτούν, κι εμείς θα πρέπει να απαντάμε προσεκτικά, μην σβήσει και γι’ αυτά, ολότελα η λάμψη των Χριστουγέννων. «Πώς να κρυφτείς απ’ τα παιδιά, έτσι κι αλλιώς τα ξέρουν όλα και μας κοιτάζουν με μάτια σαν κι αυτά, όταν ξυπνούν στις 2 η ώρα» όπως τραγουδάει ο Διονύσης Σαββόπουλος. Αλλά και για μας, που πρέπει να αντιμετωπίσουμε όλα αυτά που έφεραν οι δύσκολες περιστάσεις για τη χώρα μας, ένα αναμμένο κερί στο παράθυρο ίσως δείξει τον δρόμο σε όποιον Αη Βασίλη, να έρθει, να φέρει λίγη αστερόσκονη – για το παιδί που κρύβουμε όλοι μέσα μας. Αγιες ώρες είναι αυτές, ποτέ δεν ξέρεις. Αρκεί να ελπίζεις και τότε του Αη Βασίλη το μαγικό σακκούλι θα μοιράσει χαμόγελα στα παιδικά πρόσωπα που έχουν εμάς, και τα παιδιά μας, για δική τους οικογένεια. Γι’ αυτό γράφουμε για τα Μπαζάρ με φιλανθρωπικούς σκοπούς σεβαστούς, ιερούς. Και να που φέτος, για πρώτη φορά, κοντά στα δικά μας, τα ελληνικά Μπαζάρ, ανοίγει, διάπλατα, τις πόρτες της η πρεσβεία της Κίνας!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου