Διαδικτυακή γύρα με πολύ ενδιαφέρον, μουσική και ποίηση άψογος συνδυασμός, το σήμερα και το παρελθόν συνταιριάζονται τόσο αρμονικά, απόσταγμα της σημερινής ημέρας, βοηθά και ο άνεμος που λυσσομανά απέξω, ζέστη και ήχος, νότες και γαλήνη...

Φύλλα ημερολογίουΠοιος ξέρει τι θα συμβεί αύριο, ή ποιος έμαθε ποτέ τι συνέβη χτες,
τα χρόνια μου χάθηκαν εδώ κι εκεί, σε δωμάτια, σε τραίνα, σε
όνειρα
αλλά καμιά φορά η φωνή μιας γυναίκας καθώς βραδιάζει μοιάζει
με το αντίο μιας ηλικίας που τέλειωσε
κι οι μέρες που σου λείπουν, ω Φεβρουάριε, ίσως μας αποδοθούν
στον παράδεισο-
συλλογιέμαι τα μικρά ξενοδοχεία όπου σκόρπισα τους στεναγμούς
της νιότης μου
ώσπου στο τέλος δεν ξεφεύγει κανείς, αλλά και να πάει που;
κι ο έρωτας είναι η τρέλα μας μπροστά στο ανέφικτο να γνωρίσει ο
ένας τον άλλον-
Κύριε, αδίκησες τους ποιητές δίνοντάς τους μόνο έναν κόσμο,
κι όταν πεθάνω θα ’θελα να με θάψουν σ’ ένα σωρό από φύλλα ημε-
ρολογίου
για να πάρω και το χρόνο μαζί μου.

Κι ίσως ό,τι μένει να ’ναι στην άκρη του δρόμου μας
ένα μικρό μη με λησμονεί.

Τάσος Λειβαδίτης

Group Irenare

Και ένας πολύ ιδιαίτερος κιθαριστικός νιγηριανός ήχος για να κλείσει όμορφα και το βράδυ αυτό και μαζί  απολαύστε Σεφέρη, που -προφανώς λόγω συνθηκών- απολαμβάνω διαβάζοντας...καληνύχτα!

 

Ἕνας γέροντας στὴν ἀκροποταμιά

Στὸν Νάνη Παναγιωτόπουλο

Κι ὅμως πρέπει νὰ λογαριάσουμε πῶς προχωροῦμε.
Νὰ αἰσθάνεσαι δὲ φτάνει μήτε νὰ σκέπτεσαι μήτε νὰ
   κινεῖσαι
μήτε νὰ κινδυνεύει τὸ σῶμα σου στὴν παλιὰ πολεμίστρα,
ὅταν τὸ λάδι ζεματιστὸ καὶ τὸ λιωμένο μολύβι αὐλακώ-
    νουνε τὰ τειχιά.

Κι ὅμως πρέπει νὰ λογαριάσουμε κατὰ ποῦ προχωροῦμε,
ὄχι καθὼς ὁ πόνος μας τὸ θέλει καὶ τὰ πεινασμένα παι-
   διά μας
καὶ τὸ χάσμα τῆς πρόσκλησης τῶν συντρόφων ἀπὸ τὸν
   ἀντίπερα γιαλὸ-
μήτε καθὼς τὸ ψιθυρίζει τὸ μελανιασμένο φῶς στὸ πρό-
    χειρο νοσοκομεῖο,
τὸ φαρμακευτικὸ λαμπύρισμα στὸ προσκέφαλο τοῦ παλι-
    καριοῦ ποὺ χειρουργήθηκε τὸ μεσημέρι-
ἀλλὰ μὲ κάποιον ἄλλο τρόπο, μπορεῖ  νὰ θέλω νὰ πῶ
    καθὼς
τὸ μακρὺ ποτάμι ποὺ βγαίνει ἀπὸ τὶς μεγάλες λίμνες τὶς
κλειστὲς βαθιὰ στὴν  Ἀφρικὴ
καὶ ἤτανε κάποτε Θεὸς κι ἔπειτα γένηκε δρόμος καὶ δω-
    ρητὴς καὶ δικαστὴς καὶ δέλτα-
ποὺ δὲν εἶναι ποτές του τὸ ἴδιο, κατὰ ποὺ δίδασκαν οἱ πά-
    λαιοὶ γραμματισμένοι,
κι ὡστόσο μένει πάντα τὸ ἴδιο σῶμα, τὸ ἴδιο στρῶμα, καὶ
   τὸ ἴδιο Σημεῖο,
ὁ ἴδιος προσανατολισμός.

Δὲ θέλω τίποτε ἄλλο παρὰ νὰ μιλήσω ἁπλά, νὰ μοῦ δοθεῖ
   ἐτούτη ἡ χάρη.
Γιατὶ καὶ τὸ τραγούδι τὸ φορτώσαμε μὲ τόσες μουσικὲς
   ποὺ σιγὰ-σιγά, βουλιάζει
καὶ τὴν τέχνη μας τὴ στολίσαμε τόσο πολὺ ποὺ φαγώθηκε
   ἀπὸ τὰ μαλάματα τὸ πρόσωπό της
κι εἶναι καιρὸς νὰ ποῦμε τὰ λιγοστά μας λόγια γιατὶ ἡ
   ψυχή μας αὔριο κάνει πανιά.

Ἂν εἶναι ἀνθρώπινος ὁ πόνος δὲν εἴμαστε ἄνθρωποι μόνο
   γιὰ νὰ πονοῦμε
γι᾿ αὐτὸ συλλογίζομαι τόσο πολύ, τοῦτες τὶς μέρες, τό με-
   γάλο ποτάμι
αὐτὸ τὸ νόημα ποὺ προχωρεῖ ἀνάμεσα σὲ βότανα καὶ σὲ
   χόρτα
καὶ ζωντανὰ ποὺ βόσκουν καὶ ξεδιψοῦν κι ἀνθρώπους ποὺ
   σπέρνουν καὶ ποὺ θερίζουν
καὶ σὲ μεγάλους τάφους ἀκόμη καὶ μικρὲς κατοικίες τῶν
   νεκρῶν.
Αὐτὸ τὸ ρέμα ποὺ τραβάει τὸ δρόμο του καὶ ποὺ δὲν εἶναι
   τόσο διαφορετικὸ ἀπὸ τὸ αἷμα τῶν ἀνθρώπων
κι ἀπὸ τὰ μάτια τῶν αὐθρώπων ὅταν κοιτάζουν ἴσια-πέρα
   χωρὶς τὸ φόβο μὲς στὴν καρδιά τους,
χωρὶς τὴν καθημερινὴ τρεμούλα γιὰ τὰ μικροπράματα ἢ
   ἔστω καὶ γιὰ τὰ μεγάλα-
ὅταν κοιτάζουν ἴσια- πέρα καθὼς ὁ στρατοκόπος ποὺ συν-
    ήθισε ν᾿ ἀναμετρᾶ τὸ δρόμο του μὲ τ᾿ ἄστρα,
ὄχι ὅπως ἐμεῖς, τὴν ἄλλη μέρα, κοιτάζοντας τὸ κλειστὸ
    περιβόλι στὸ κοιμισμένο ἀράπικο σπίτι,
πίσω ἀπὸ τὰ καφασωτά, τὸ δροσερὸ περιβολάκι ν᾿ ἀλλά-
   ζει σχῆμα, νὰ μεγαλώνει καὶ νὰ μικραίνει-
ἀλλάζοντας καθὼς κοιτάζαμε, κι ἐμεῖς, τὸ σχῆμα τοῦ πό-
   θου μας καὶ τῆς  καρδιᾶς μας,
στὴ στάλα τοῦ μεσημεριοῦ, ἐμεῖς τὸ ὑπομονετικὸ ζυμάρι
   ἑνὸς κόσμου ποὺ μᾶς διώχνει καὶ ποὺ μᾶς πλάθει,
πιασμένοι στὰ πλουμισμένα δίχτυα μιᾶς ζωῆς ποὺ ἤτανε
    σωστὴ κι ἔγινε σκόνη καὶ βούλιαξε μέσα στὴν  ἄμμο
ἀφήνοντας πίσω της μονάχα ἐκεῖνο τὸ ἀπροσδιόριστο
    λίκνισμα ποὺ μᾶς ζάλισε μιᾶς ἀψηλῆς φοινικιᾶς.

                                                                   Κάϊρο, 20 Ἰουνίου ῾42

Και ένα βίντεο: Ο τελευταίος Σταθμός, για τους μαθητές της Β Λυκείου Ιτέας που τους παίδεψα με το διαγώνισμα

Γιώργης Παυλόπουλος

Ένα από τα ποιήματα που αγάπησαν οι μαθήτριες της Θεωρητικής Κατεύθυνσης στο Λύκειο στο οποίο διδάσκω είναι ΄Τα αντικλείδια" του Γ. Παυλόπουλου. Υπέροχη η φωνή του και το συγκεκριμένο ποίημα ποιητικής μας καλεί να κοιτάξουμε μέσα στην πόρτα της ποίησης, να μπούμε στην αέναη περιπέτεια της τέχνης της ποίησης που δεν έχει τέλος, αλλά είναι γεμάτη νέα ξεκινήματα που προσφέρουν τα πολλά αντικλείδια της ποίησης. Ελάτε να μπούμε στον υπέροχο κόσμο της ποίησης του Παυλόπουλου.

Γιώργης Παυλόπουλος, Τα αντικλείδια

Η Ποίηση είναι μια πόρτα ανοιχτή.

Πολλοί κοιτάζουν μέσα χωρίς να βλέπουν

τίποτα και προσπερνούνε. Όμως μερικοί

κάτι βλέπουν, το μάτι τους αρπάζει κάτι

και μαγεμένοι πηγαίνουνε να μπουν.

Η πόρτα τότε κλείνει. Χτυπάνε μα κανείς

δεν τους ανοίγει. Ψάχνουνε για το κλειδί.

Κανείς δεν ξέρει ποιος το έχει. Ακόμη

και τη ζωή τους κάποτε χαλάνε μάταια

γυρεύοντας το μυστικό να την ανοίξουν.

Φτιάχνουν αντικλείδια. Προσπαθούν.

Η πόρτα δεν ανοίγει πια. Δεν άνοιξε ποτέ

για όσους μπόρεσαν να ιδούν στο βάθος.

Ίσως τα ποιήματα που γράφτηκαν

από τότε που υπάρχει ο κόσμος

είναι μια ατέλειωτη αρμαθιά αντικλείδια

για να ανοίξουμε την πόρτα της Ποίησης.

Μα η Ποίηση είναι μια πόρτα ανοιχτή.

Προτείνω κάποια αποσπάσματα από το βιβλίο του καθηγητή στον παρακάτω σύνδεσμο http://users.sch.gr/symfo/sholio/kimena/pavlopulos-antiklidia.htm 

Μυαλά υπάρχουν...

http://tvxs.gr/webtv/reportaz-xoris-synora/i-ellada-mporei-b-myala-yparxoyn
Δείτε την εκπομπή, ίσως μπορεί να κατανικήσει την εθνική κατάθλιψη που μας έχει καταλάβει για τα καλά.

Χωρίς πολλά λόγια!

Καλό Ταξίδι!

ΝΙΚΟΣ ΚΑΒΒΑΔΙΑΣ ΠΟΥΣΙ

Κύριο νόημα

Καθώς ο ναύτης οδηγεί το πλοίο του μέσα στην ομίχλη, παρουσιάζεται μπροστά του μια οπτασία, με την οποία αρχίζει έναν νοερό διάλογο. Στη συνεχεία περιγράφει την κοπέλα και τη ζωή μέσα στο πλοίο.

Το εννοιολογικό πλαίσιο των ποιημάτων είναι περιορισμένο

Το Πούσι, δε μας διηγείται συγκεκριμένες θαλασσινές ιστορίες, αλλά στιγμιότυπα από τη ζωή του στα καράβια, ταυτόχρονα με τις προσωπικές του σκέψεις, οι οποίες συμβολίζονται από τα ναυτικά ιδιώματα

Τεχνική

Η γλώσσα του ποιήματος είναι απλή δημοτική, αλλά διακρίνουμε σ’ αυτήν όρους και τοπωνύμια από τα διάφορα ταξίδια του ποιητή.

Το ύφος είναι απλό και λιτό. Οι εικόνες δίνουν παραστατικότητα  και η κυριαρχία του β προσώπου δίνει αμεσότητα και ζωντάνια στο λόγο.

Το ποίημα χωρίζεται σε πέντε τετράστιχες στροφές πλούσια ομοιοκαταληξία στις τρεις πρώτες στροφές είναι σταυρωτή και στις άλλες δυο πλεχτή.

Εκφραστικά μέσα

Μεταφορές : έπεσε το Πούσι ,πλέκω σαλαμάστρα τα μαλλιά σου, έχω απ τα μεσάνυχτα πνίγει…

Εικόνες :κυριαρχεί η εικόνα της ομίχλης, αυτή του ποιητή στο τιμόνι του πλοίου να συνομιλεί με τη φανταστική μορφή, του θερμαστή που τους παραμονεύει, της τρικυμίας, του λοστρόμου, του κόλπου του Πηγάσου.

Με την προσεκτική επιλογή των λέξεων, μας υποβάλλει την ψυχική του διάθεση. Οι σκηνές που περιγράφει στο ΠΟΥΣΙ είναι σκοτεινές, νοσταλγικές, μονότονες, όπως και τα συναισθήματά του.

Επίσης, τα ποιήματά του έχουν γενικά μία μουσικότητα, έναν ρυθμό, ο οποίος προκύπτει από την επιλογή και την τοποθέτηση των λέξεων, την ομοιοκαταληξία.

Τα κριτήρια επιλογής μας για το συγκεκριμένο ποίημα είναι τα εξής:

·         πολύ όμορφο και ξεχωριστό. Συγκινητικό σε πολλά σημεία, με έντονη την πίκρα να αποτυπώνεται μπροστά στα μάτια του αναγνώστη.

·          η νοσταλγία για τα αγαπημένα πρόσωπα καθώς και η τρυφερότητα που νιώθει γι αυτά σε ώρες μοναξιάς.

 

Νίκος Καββαδίας

Ο λογοτέχνης Νίκος Καββαδίας γεννήθηκε στις 11 Ιανουαρίου του 1910 στο Χαρμπίν της Μαντζουρίας. Ο πατέρας του, Χαρίλαος, είχε τη ρωσική υπηκοότητα και διατηρούσε επιχείρηση εισαγωγών - εξαγωγών. Η μητέρα του, Δωροθέα, ήταν κεφαλλονίτικης καταγωγής. Σε ηλικία τεσσάρων ετών, η οικογένειά του επέστρεψε στην Κεφαλονιά και το 1921 μετακόμισε στον Πειραιά, όπου τελείωσε το Δημοτικό και το εξατάξιο Γυμνάσιο.

Το 1928 δίνει εξετάσεις στην Ιατρική Σχολή, αλλά την ίδια χρονιά αρρωσταίνει βαριά ο πατέρας του και αναγκάζεται να δουλέψει. Για μερικούς μήνες εργάζεται σε ναυτικό γραφείο, κρατώντας τα λογιστικά βιβλία, και τον επόμενο χρόνο, αμέσως μετά το θάνατο του πατέρα του, μπαρκάρει ναύτης σε φορτηγό.

Κατά τη διάρκεια των ταξιδιών του, αποτυπώνει στο χαρτί τις εικόνες από τα μέρη που επισκέπτεται, τη ναυτική ζωή, τους ναυτικούς και τις σχέσεις τους με την πατρίδα τους, τη θάλασσα και τις γυναίκες. Τον Ιούνιο του 1933 κυκλοφορεί την πρώτη του ποιητική συλλογή, με τίτλο «Μαραμπού» και εισαγωγικό σημείωμα του Καίσαρα Εμμανουήλ. Το βιβλίο τυπώνεται σε 245 αντίτυπα, στο τυπογραφείο του περιοδικού «Ο Κύκλος», με έξοδα του ίδιου.

Το 1939 παίρνει το δίπλωμα ασυρματιστή, αν και αρχικά ήθελε να γίνει καπετάνιος. Ακολουθεί ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος, πηγαίνει στρατιώτης στην Αλβανία και στα χρόνια της Γερμανικής Κατοχής μένει ξέμπαρκος στην Αθήνα. Ξαναμπαρκάρει το 1944 και ταξιδεύει αδιάκοπα ως ασυρματιστής σ’ όλο τον κόσμο.

Τον Ιανουάριο του 1947 εκδίδεται η δεύτερη ποιητική συλλογή του «Πούσι» κι επανεκδίδεται, ύστερα από δεκατέσσερα χρόνια, το εξαντλημένο «Μαραμπού» από τον Θανάση Καραβία, ο οποίος το Μάρτιο του 1954 θα κυκλοφορήσει και τη «Βάρδια», το μοναδικό πεζό του Νίκου Καββαδία.

Από το τελευταίο ταξίδι του επέστρεψε το Δεκέμβριο του 1974 και αμέσως ξεκίνησε τις προετοιμασίες για την έκδοση της τρίτης ποιητικής συλλογής του, την οποία όμως δεν πρόλαβε να δει τυπωμένη. Πέθανε ξαφνικά στις 10 Φεβρουαρίου του 1975, από εγκεφαλικό επεισόδιο. Στην ατζέντα του βρέθηκαν τρεις στίχοι που ήθελε να τους προτάξει στο «Τραβέρσο», κάτι που δεν έγινε...

«Μα ο ήλιος αβασίλεψε κι ο αητός απεκοιμήθη

και το βοριά το δροσερό τον πήραν τα καράβια.

Κι έτσι του δόθηκε καιρός του Χάρου και σε πήρε».

Τρία χρόνια μετά το θάνατό του, κάποια από τα ποιήματά του μελοποιήθηκαν από τον Θάνο Μικρούτσικο, στο δίσκο «Σταυρός του Νότου». Μέσω αυτών των τραγουδιών, και άλλων που ακολούθησαν, ο Νίκος Καββαδίας έγινε γνωστός στο ευρύτερο κοινό.

 Ελεάνα, Ευανθία, Κατερίνα με την ηλεκτρονική συνδρομή της Ευαγγελίας

The dark side of the scream

The Scream from Sebastian Cosor on Vimeo.

Διαβάστε το σχετικό άρθρο και δείτε το βίντεο, ενδιαφέρων συγκερασμός!
http://www.lifo.gr/team/nomiracleshere/28594

Το ξυπόλυτο Κολέγιο

Για σένα Ζαχαρούλα!

Και ναι δηλώνω περήφανα ότι όλο το Σαββατοκύριακο δεν άνοιξα την άτιμη την τηλεόραση με τις δυσοίωνες ειδήσεις, δεν σκέφτηκα την κρίση, δεν έκανα αρνητικές σκέψεις, απόλαυσα το διάβασμα, απόλαυσα τη στιγμούλα, γέλασα και χάρηκα που μπορώ να το μοιραστώ με ανθρώπους, δεν εκνευρίστηκα με κανέναν και τίποτε, αν και θα ήταν εύκολο, ευχαριστήθηκα το σπιτάκι μου, ευχαριστιέμαι τις μουσικές μου και τα βιβλιαράκιά μου...ΟΧΙ δε θα μας τρελάνετε, ετοιμάζομαι να πιω αχνιστό τσαγάκι και να ξαναδιαβάσω...είναι κι αυτό μια μορφή ευτυχίας! Μια μεγάλη καλημέρα σε όλους τους φίλους των βιβλίων και σε όλους όσους περάσουν από αυτή την μπλογκόπορτα, είτε στους τακτικούς αναγνώστες είτε στους τυχαίους περαστικούς!
Ακούστε και δυο τραγουδάκια δυνατά...άντε πάρτε και ένα τρίτο!



Και χορέψτε...Καλή Κυριακή και καλή μας εβδομάδα!

Ελευθερώστε την ευφυΐα

http://www.protagon.gr/?i=protagon.el.8emata&id=11570

Απολαυστικό άρθρο, είναι καιρός του σπείρειν, καιρός του θερίζειν, ελευθερώστε την ευφυΐα, ελευθερώστε το μυαλό σας...σκεφτείτε τρόπους, όλοι μαζί μπορούμε!

Soothe me

Κι ένα πολύ ωραίο τραγούδι για να μαλακώσουν οι ρυθμοί μας, να αποφορτιστούμε μιας και μπήκαμε για τα καλά στη ρουτίνα!

Τα σημαντικότερα επιστημονικά επιτεύγματα του 2011 Επιλογή των δέκα σημαντικότερων επιτευγμάτων από την Αμερικανική Ένωση για την Προώθηση της Επιστήμης.

Ευτυχώς η επιστήμη προχωρά και θριαμβεύει σε πείσμα της μίζερης εποχής που βιώνουμε

Μια διεθνής κλινική δοκιμή που έδειξε ότι τα φάρμακα κατά του AIDS μπορούν να είναι το ίδιο αποτελεσματικά με τα προφυλακτικά στην παρεμπόδιση της διάδοσης του ιού HIV, κρίθηκε η σημαντικότερη επιστημονική ανακάλυψη στον κόσμο για το 2011 από το έγκριτο περιοδικό «Science», που κάθε χρόνο δημοσιεύει τον σχετικό απολογισμό. Την επιλογή των δέκα σημαντικότερων επιτευγμάτων κάνει ο κυριότερος επιστημονικός φορέας των ΗΠΑ, η Αμερικανική Ένωση για την Προώθηση της Επιστήμης (AAAS), η οποία εκδίδει και το «Science».
Η έρευνα για το AIDS, που άρχισε το 2007 και αφορούσε 1.763 ετεροφυλόφιλα ζευγάρια, στα οποία ο ένας σύντροφος είχε τον ιό και ο άλλος όχι, έδειξε ότι οι ασθενείς που έγκαιρα λαμβάνουν αντι-ιικά φάρμακα, μειώνουν τον κίνδυνο ετεροφυλόφιλης μετάδοσης του ιού κατά 96%. Εδώ και χρόνια, οι επιστήμονες είχαν προτείνει ότι τα αντι-ιικά φάρμακα κατά του HIV, που δίνονται σε ασθενείς με AIDS, θα μπορούσαν επίσης να μειώσουν σημαντικά τον κίνδυνο μετάδοσης της νόσου σε σεξουαλικούς συντρόφους που δεν είναι φορείς του ιού. Η νέα έρευνα (με την κωδική ονομασία ΗΡΤΝ 052) αποδείχνει ακριβώς αυτό, ανοίγοντας νέες στρατηγικές πρόληψης.
Η ανακάλυψη, με επικεφαλής τον Μάιρον Κοέν της Ιατρικής Σχολής του πανεπιστημίου της Β.Καρολίνα, που δημοσιεύτηκε στο ιατρικό περιοδικό «New England Journal of Medicine» τον Αύγουστο, χαρακτηρίστηκε ορόσημο προόδου στην 30χρονη μάχη κατά της θανατηφόρου νόσου, η οποία έχει μολύνει περίπου 33 εκατ. ανθρώπους διεθνώς και σκότωσε 1,8 εκατ. το 2009.
Τα άλλα εννέα επιτεύγματα του έτους, τα οποία συμπληρώνουν την πρώτη δεκάδα, σύμφωνα με το Γαλλικό Πρακτορείο, είναι τα εξής:
- Το κατόρθωμα του ιαπωνικού διαστημικού σκάφους «Χαγιαμπούσα», το οποίο ξεπέρασε τις σοβαρές τεχνικές δυσκολίες που του παρουσιάστηκαν και κατάφερε, έστω και με τρία χρόνια καθυστέρηση, να φέρει πίσω στη Γη δείγμα από την επιφάνεια του αστεροειδούς «Ιτοκάβα». Η σχετική ανάλυση έδειξε, μεταξύ άλλων, ότι ο ηλιακός «άνεμος» αποχρωματίζει τους αστεροειδείς, καθώς επίσης ότι οι πιο κοινοί μετεωρίτες που ανευρίσκονται στον πλανήτη μας (οι χονδρίτες), προέρχονται από τέτοιους μεγαλύτερους αστεροειδείς όπως ο «Ιτοκάβα».
- Μετά από μελέτες το 2010 που είχαν δείξει ότι οι Ευρωπαίοι και οι Ασιάτες έχουν κληρονομήσει το 2% έως 6% του DNA τους από τους Νεάντερταλ μετά προφανώς από επιμιξίες, νέες αναλύσεις φέτος έδειξαν ότι η επιμιξία με τους ανθρώπους των σπηλαίων ενίσχυσε το ανοσοποιητικό σύστημα των σύγχρονων ανθρώπων, ενώ προέκυψαν νέα στοιχεία στη Ν.Αφρική ότι ο ικανός στην κατασκευή εργαλείων Αυστραλόπιθηκος sediba είναι ο άμεσος πρόγονός μας.
- Ιάπωνες ερευνητές απεικόνισαν για πρώτη φορά τη δομή του «Φωτοσυστήματος 2», μιας φωτοσυνθετικής πρωτεΐνης που χρησιμοποιούν τα φυτά για να διασπάσουν το νερό σε άτομα υδρογόνου και οξυγόνου. Η ανακάλυψη μπορεί μελλοντικά να διευκολύνει την παραγωγή «καθαρής» ενέργειας.
- Οι αστρονόμοι, χρησιμοποιώντας το τηλεσκόπιο Κεκ της Χαβάης, εντόπισαν δύο «παρθένα» νέφη αερίου υδρογόνου, τα οποία φαίνεται να έχουν την ίδια αρχική χημική σύνθεση με αυτήν που εκτιμάται ότι υπήρχε κατά τα πρώτα χρόνια μετά το αρχικό «Μπιγκ Μπανγκ» της δημιουργίας. Μια άλλη ομάδα ανακάλυψε ένα άστρο χωρίς σχεδόν καθόλου μέταλλα, όπως ήσαν τα πρώτα άστρα στο σύμπαν, πράγμα που δείχνει ότι πιθανότατα, παρά την βίαιη φύση του σύμπαντος, διατηρούνται στο «βαθύ» διάστημα αρχέγονες «νησίδες» που έχουν διατηρήσει την πρωτογενή σύστασή τους.
- Οι επιστήμονες έριξαν νέο φως στις ευμεγέθεις μικροβιακές κοινότητες που ζουν στο ανθρώπινο σώμα και συμβιώνουν μαζί μας (το λεγόμενο «μικροβίωμα»). Η έρευνα, μεταξύ άλλων, έδειξε ότι ο κάθε άνθρωπος έχει μια «δική του» κυρίαρχη κατηγορία βακτηρίων στο έντερό του, από τα οποία άλλα προτιμούν το κρέας και τις πρωτεΐνες και άλλα είναι φυτοφάγα.
- Η προσπάθεια δημιουργίας του πρώτου αποτελεσματικού εμβολίου για την ελονοσία σημείωσε σημαντική πρόοδο μετά τη δημοσιοποίηση των πρώτων αποτελεσμάτων μιας μεγάλης κλινικής δοκιμής που έδειξε ότι μειώνει στο μισό περίπου τον κίνδυνο μόλυνσης.
- Πολλές ήσαν το 2011 οι ανακαλύψεις νέων παράξενων εξωπλανητών, κυρίως χάρη στο διαστημικό τηλεσκόπιο «Κέπλερ» της NASA. Ξεχώρισαν μία ομάδα έξι μεγάλων πλανητών σε τροχιά γύρω από το άστρο Κέπλερ-11, σε απόσταση περίπου 2.000 ετών φωτός από τη Γη, καθώς επίσης ο εντοπισμός δέκα «ορφανών» πλανητών που δεν φαίνεται να περιφέρονται γύρω από κανένα «μητρικό» άστρο, ενός πλανήτη που έχει δύο ήλιους και ενός άλλου που περιφέρεται με αντίστροφη φορά από τη φορά του άστρου του.
- Η ανακάλυψη από χημικούς νέων συνθετικών πορωδών ορυκτών, των ζεολίθων, οι οποίοι μπορούν να έχουν σωρεία πρακτικών εφαρμογών, όπως νέου τύπου απορρυπαντικά για τα πλυντήρια και νέες διαδικασίες καθαρισμού στη βιομηχανία (πετρελαίου, αερίου κ.α.).Οι νέοι ζεόλιθοι είναι φθηνότεροι, πιο λεπτοί και πιο κατάλληλοι για την επεξεργασία και κάθαρση μεγάλων οργανικών μορίων.
- Στον τομέα της βιολογίας, ξεχώρισε η ανακάλυψη ότι η απομάκρυνση των παλαιών κυττάρων (που έχουν πάψει πια να διαιρούνται) μπορεί να επιβραδύνει τα συμπτώματα της γήρανσης. Τα σχετικά πειράματα με ποντίκια έδειξαν ότι ο «καθαρισμός» του οργανισμού από τα γερασμένα κύτταρα μπορεί να καθυστερήσει την εμφάνιση καταρράκτη ή μυϊκής αδυναμίας. Η διάρκεια ζωής των πειραματόζωων δεν επιμηκύνθηκε, αλλά η ποιότητα ζωής τους βελτιώθηκε.
http://portal.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_kathciv_1_23/12/2011_419788

Πώς η κώφωση επέδρασε στη μουσική του Μπετόβεν

 Ολλανδική έρευνα ρίχνει φως στην επιρροή της κώφωσης στο έργο του Μπετόβεν.

Η σταδιακή καταβύθιση του Μπετόβεν στη σιωπηλή επικράτεια της κώφωσης, επηρέασε σημαντικά τις μουσικές συνθέσεις του, καθώς ο μεγάλος μουσουργός σιγά-σιγά, όσο η κατάστασή του επιδεινωνόταν, χρησιμοποιούσε όλο και συχνότερα χαμηλής συχνότητας νότες, σύμφωνα με νέα ολλανδική επιστημονική έρευνα, αλλά όταν πια κουφάθηκε τελείως, τότε επέστρεψε ξανά στις υψηλές νότες.

Οι ερευνητές του Κέντρου Μεταβολισμικής του Λάϊντεν, που δημοσίευσαν τη σχετική μελέτη στο βρετανικό ιατρικό περιοδικό «British Medical Journal», σύμφωνα με το Γαλλικό Πρακτορείο, ανέλυσαν εξονυχιστικά τα κουαρτέτα εγχόρδων του Μπετόβεν, τα οποία κατέταξαν σε τέσσερις ομάδες, από τα πιο πρώιμα (1798-1800) έως τα τελευταία του (1824-1826).

Ο Μπετόβεν ανέφερε για πρώτη φορά ότι είχε πρόβλημα ακοής το 1801, σε ηλικία 30 ετών, πράγμα που τον δυσκόλευε να ακούσει τις υψηλής συχνότητας νότες τόσο των μουσικών οργάνων, όσο και των φωνών. Το 1812 οι άλλοι γύρω του έπρεπε να φωνάζουν για να τους ακούσει και το 1818 άρχισε πλέον να επικοινωνεί με γραπτά σημειώματα. Τα τελευταία χρόνια της ζωής του (πέθανε το 1827), η κώφωσή του ήταν πλήρης.

Οι ερευνητές μελέτησαν τον αριθμό που στα κουαρτέτα του εμφανίζονται νότες με συχνότητα άνω των 1.568 Hertz και διαπίστωσαν ότι αυτές οι υψηλές νότες συνεχώς μειώνονταν όσο χειροτέρευε η απώλεια της ακοής του. Στη θέση τους, ο Μπετόβεν χρησιμοποιούσε σταδιακά όλο και περισσότερες νότες με μεσαίες και χαμηλές συχνότητες, τις οποίες ήταν σε θέση να ακούει καλύτερα, όταν παιζόταν η μουσική του.

Όμως στα τελευταία πια κουαρτέτα του, όταν ήταν τελείως κουφός, οι υψηλές νότες επέστρεψαν. Σύμφωνα με τους επιστήμονες, από τη στιγμή που συνειδητοποίησε ότι δεν μπορούσε να ακούσει τίποτε, στράφηκε αποκλειστικά στο «εσωτερικό αυτί» του και δεν αισθανόταν πια την ανάγκη να συνθέτει μουσική, την οποία θα μπορούσε, στη συνέχεια, να ακούσει να εκτελείται. Έτσι, απελευθέρωσε τον εσωτερικό μουσικό κόσμο του και επέστρεψε στις αρχικές μουσικές εμπειρίες του.

http://portal.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_kathciv_1_21/12/2011_419422

Γιατί η αγάπη είναι ο άνθρωπος!

Και μια ανάρτηση αφιερωμένη στους αναγνώστες τούτου του ιστολογίου, με κυρίαρχο το θέμα της αγάπης. Εύχομαι η αγάπη η αληθινή και ανθρώπινη να είναι παρούσα στον καθένα και να σας προσφέρει, να μας προσφέρει ζωή. Θέλω τόσο πολύ να συνεχίσω να πιστεύω στον άνθρωπο, να πιστεύω στην αγάπη! Καλή μας χρονιά.

Μελισσάνθη

Στὴ νύχτα ποὺ ἔρχεται...

Ξεκινᾶμε ἀνάλαφροι καθὼς ἡ γύρη
ποὺ ταξιδεύει στὸν ἄνεμο
Γρήγορα πέφτουμε στὸ χῶμα
ρίχνουμε ρίζες, ρίχνουμε κλαδιὰ
γινόμαστε δέντρα ποὺ διψοῦν οὐρανὸ
κι ὅλο ἁρπαζόμαστε μὲ δύναμη ἀπ᾿ τὴ γῆ
Μᾶς βρίσκουν τ᾿ ἀτέλειωτα καλοκαίρια
τὰ μεγάλα κάματα.
Οἱ ἄνεμοι, τὰ νερὰ
παίρνουν τὰ φύλλα μας.

Ἀργότερα
πλακώνουν οἱ βαριὲς συννεφιὲς
μᾶς τυραννοῦν οἱ χειμῶνες κι οἱ καταιγίδες
Μὰ πάντα ἀντιστεκόμαστε,
ὀρθωνόμαστε
πάντα ντυνόμαστε μὲ νέο φύλλωμα
Ὡσότου, φτάνει ἕνας ἄνεμος παράξενος
-κανεὶς δὲ ξέρει πότε κι ἀπὸ ποὺ ξεκινᾶ-
μᾶς ρίχνει κάτω
μ᾿ ὅλες μας τὶς ρίζες στὸν ἀέρα.
Γιὰ λίγο ἀκόμα μὲς στὴ φυλλωσιά μας
κάθεται κρυμμένο
-νὰ πεῖ μία τρίλια του στὴ νύχτα ποὺ ἔρχεται-
ἕνα πουλί.

Αν υπάρχει ένα πράγμα που μας ώθησε στην επιλογή αυτού του ποιήματος, αυτό είναι το όνομα της δημιουργού του. Η Μελισσάνθη, η οποία μέχρι χθες ήταν άγνωστη σε μας, είναι ποιήτρια που γεννήθηκε στην Αθήνα το 1907. Το πραγματικό της όνομα είναι Ήβη Κούγια-Σκανδαλάκη και σπούδασε γαλλική και γερμανική φιλολογία στο Γαλλικό Ινστιτούτο και στην Abendschule Αθηνών αντίστοιχα και φοίτησε στην προπολεμική Δημοσιογραφική Σχολή Αθηνών. Ασχολήθηκε επίσης με την αγγλική γλώσσα, τη μουσική, τη ζωγραφική και το χορό. Εργάστηκε ως καθηγήτρια γαλλικών σε ιδιωτικά και δημόσια σχολεία και ως δημοσιογράφος. Το 1932 παντρεύτηκε τον Ιωάννη Ν. Σκανδαλάκη, δικηγόρο, πολιτικό και συγγραφέα φιλοσοφικών πραγματειών. Συνεργάστηκε σε λογοτεχνικές και θεατρικές εκπομπές του Ελληνικού Ιδρύματος Ραδιοφωνίας (1945-1955), ήταν μέλος της Γυναικείας Λογοτεχνικής Συντροφιάς (1961-1972), της επιτροπής Κρατικών Βραβείων (1969-1975), του Κύκλου για το παιδικό βιβλίο (1969-1971). Πέθανε στην Αθήνα το 1990. Στο χώρο της λογοτεχνίας πρωτοεμφανίστηκε το 1930 με την έκδοση της ποιητικής συλλογής Φωνές εντόμου και το 1931 κυκλοφόρησε τη λιθογραφημένη ποιητική συλλογή Προφητείες, η οποία αποτέλεσε το λογοτεχνικό γεγονός της χρονιάς. Η ποίηση της Μελισσάνθης τοποθετείται στο χώρο του υπαρξισμού και της μεταφυσικής αγωνίας. Ξεκίνησε να γράφει ποίηση στα πλαίσια της παραδοσιακής στιχουργικής και οδηγήθηκε σταδιακά προς τον ελεύθερο στίχο (από το 1945), επιλογή που οδήγησε και σε μια ανάλογη ανανέωση των θεματικών και γλωσσικών της επιλογών. Ασχολήθηκε επίσης με το φιλοσοφικό δοκίμιο και τις λογοτεχνικές μεταφράσεις. 

Τιμήθηκε με τον Έπαινο της Ακαδημίας Αθηνών (1936), την Εύφημο Μνεία Βραβείου Παλαμά, το Β΄ Κρατικό Βραβείο Ποίησης (1965), το Παράσημο Χρυσούς Σταυρός Τάγματος Εποποιίας, το Α΄ Κρατικό Βραβείο Ποίησης (1976), το Βραβείο του Ιδρύματος Ουράνη, το Βραβείο Μεταφραστών, το Μετάλλιο Δήμου Πειραιώς και το Αργυρούν Μετάλλιο της Ακαδημίας Αθηνών. Ποιήματά της έχουν μεταφραστεί σε πολλές ξένες γλώσσες. 

Άλλος ένας λόγος που επιλέξαμε το έργο αυτό είναι ο τίτλος του, μυστηριώδης και απλός που μας κέντρισε όμως το ενδιαφέρον για να διαβάσουμε το ποίημα. Έχοντας κάνει ανάγνωση του κειμένου και κατανοώντας τα ουσιαστικότερα νοήματα ικανοποιηθήκαμε πλήρως από την επιλογή μας. Αν και απλό, το ποίημα κρύβει βαθύτερα νοήματα κάνοντας λόγο για τη ζωή του ανθρώπου από τη μέρα της γέννησής του μέχρι και το θάνατό του. 

Το κείμενο αποτελείται από 19 στίχους, οι οποίοι δε συνδέονται με κάποια ομοιοκαταληξία, στο περιεχόμενο το οποίων γίνεται ένα πέρασμα της ανθρώπινης ζωής. Το ποίημα ξεκινάει με τη γέννηση του ανθρώπου και τον ερχομό του στη ζωή,  κάνει λόγο για τις δυσκολίες και τις κακουχίες που αντιμετωπίζει και καταλήγει στο τέλος του επίγειου βίου του. Αυτό γίνεται μέσω έντονης χρήσης συνυποδηλωτικής γλώσσας (παρομοιώσεις, μεταφορές) και διαφόρων εκφραστικών μέσων όπως οι πολλές και πλούσιες εικόνες. Η ποιήτρια χρησιμοποιεί πρώτο πληθυντικό πρόσωπο και με τρόπο απλό προσπαθεί να περάσει ένα αισιόδοξο μα συνάμα απαισιόδοξο μήνυμα. Ναι μεν γεννιόμαστε και ζούμε, ξεπερνάμε τις δυσκολίες και προχωράμε, αλλά όλοι έχουμε το ίδιο αναπόφευκτο τέλος, το θάνατο. 

Νίκος - Αχιλλέας - Ελιάνα - Ευαγγελία 

Εργασία μαθητών της Β Λυκείου