Light my fire!

Το άκουσα σήμερα από τους Hot Organic trio..φανταστικοί....Σας το χαρίζω για καλό Σαββατοκύριακο...

Χωρίς τη γλώσσα, οι αριθμοί δεν έχουν νόημα για τους ανθρώπους

Oι άνθρωποι χρειάζονται τη γλώσσα για να καταλάβουν τους αριθμούς, σύμφωνα με μια νέα αμερικανική επιστημονική έρευνα, η οποία διαπίστωσε ότι οι αριθμοί πάνω από το τρία δεν έχουν κανένα νόημα για τους ανθρώπους που δεν μπορούν να μιλήσουν μια γλώσσα. Η ανακάλυψη -κάτι που οι επιστήμονες υποπτεύονταν εδώ και καιρό, αλλά πλέον έχουν ισχυρά στοιχεία- μπορεί να ρίξει φως στον τρόπο που τα μικρά παιδιά αποκτούν την αίσθηση των αριθμών.

Οι ερευνητές από τα Τμήματα Ψυχολογίας των πανεπιστημίων Σικάγο και Χάρβαρντ, με επικεφαλής την καθηγήτρια ψυχολογίας Σούζαν Γκόλντιν-Μίντοου και την ψυχολόγο Ελίζαμπετ Σπέπεν, που δημοσίευσαν τη σχετική μελέτη στα «Πρακτικά» της Εθνικής Ακαδημίας Επιστημών των ΗΠΑ (PNAS), σύμφωνα με το New Scientist και τη βρετανική «Ντέιλι Μέιλ», έκαναν πειράματα με κουφούς ανθρώπους από τη Νικαράγουα, οι οποίοι είχαν εφεύρει μια δική τους νοηματική γλώσσα με χειρονομίες για να επικοινωνούν, η οποία δεν διαθέτει σύμβολα για το μέτρημα.

Τα μέλη της κοινότητας αυτής, που δεν έχουν λέξεις για τους αριθμούς, φαίνεται ότι μπορούν να μετρήσουν με ακρίβεια μέχρι τρία, το πολύ μέχρι το τέσσερα, και δείχνουν αντίστοιχα με τα δάχτυλά τους αυτούς τους μικρούς αριθμούς. Από εκεί και πέρα όμως, οι αριθμοί χάνουν το νόημά τους. Για παράδειγμα, δείχνουν εννέα δάχτυλα, όταν μιλάνε για δέκα πρόβατα.

Οι ερευνητές επεσήμαναν ότι, αντίθετα, στις κοινωνίες μας τα παιδιά συνήθως μαθαίνουν από πολύ μικρά να μετράνε από το ένα έως το δέκα, ακόμα και χωρίς να καταλαβαίνουν ακριβώς τι αντιπροσωπεύει κάθε αριθμητικό σύμβολο (ότι π.χ. το «έξι» αφορά έξι αντικείμενα και όχι πέντε), αλλά αυτή η ακολουθία αριθμών χαράζεται στους νευρώνες του εγκεφάλου τους για την υπόλοιπη ζωή τους.

Στην περίπτωση των κουφών της Νικαραγάουα, οι αμερικανοί επιστήμονες συμπέραναν ότι το πρόβλημα έγκειται όχι στην ανικανότητά τους να περιλάβουν την κατάλληλη χειρονομία/σύμβολο στην αυτοσχέδια γλώσσα τους, προκειμένου για να επικοινωνήσουν με τους άλλους ανθρώπους τους αριθμούς πάνω από το τρία, αλλά στο γεγονός ότι ουσιαστικά δεν μπορούν να σκεφτούν μεγαλύτερους αριθμούς, επειδή δεν έχουν τις κατάλληλες λέξεις. Έτσι, για παράδειγμα, αδυνατούν να καταλάβουν ότι το «οκτώ» είναι κατά μια μονάδα μεγαλύτερο από το «επτά» . Αν και δεν πέφτουν τελείως έξω στον υπολογισμό των ποσοτήτων, δεν έχουν τρόπο να είναι απολύτως ακριβείς, επειδή εξ αρχής δεν διαθέτουν το αναγκαίο λεξιλόγιο.

Προηγούμενες έρευνες σε απομονωμένες φυλές του Αμαζονίου, οι οποίες επίσης δεν έχουν λέξεις για αριθμούς μεγαλύτερους από το τρία (ή δεν έχουν καθόλου λέξεις για αριθμούς, όπως στην περίπτωση των Πιράχα) έδειξαν ότι οι αυτοί οι άνθρωποι δυσκολεύονται να κατανοήσουν τις ακριβείς ποσότητες, όταν ένας αριθμός (π.χ. των προβάτων γύρω τους) μεγαλώνει. Μέχρι τώρα ήταν ασαφές αν αυτό οφείλεται στο ότι η κουλτούρα τους θεωρούσε ασήμαντους τους ακριβείς αριθμούς ή στο ότι δεν έχουν τις λέξεις για αυτούς τους μεγαλύτερους αριθμούς.

Η νέα μελέτη έρχεται να δείξει ότι η δεύτερη αιτία, η έλλειψη λέξεων, είναι πιο κοντά στην πραγματικότητα. Αν και η νέα έρευνα δεν αποκαλύπτει με βεβαιότητα ποιο επιμέρους στοιχείο της γλώσσας είναι το σημαντικότερο για την ανάπτυξη μιας ακριβούς αίσθησης των αριθμών, πιθανότατα αυτό, κατά τους ερευνητές, είναι η μηχανική εκμάθηση από τα μικρά παιδιά της αρίθμησης των λέξεων-συμβόλων από το ένα έως το δέκα.

Ο Καβάφης σήμερα

Η σύμπραξη του Δημήτρη Παπαϊωάννου και της Λένας Πλάτωνος τον Δεκέμβριο στο Παλλάς, η πρόσφατη φωτογραφική­ έκθεση (κι έκδοση) του Δημήτρη Γέρου με όχημα την ποίηση του Καβάφη… Ο Αλεξανδρινός ποιητής αγγίζει διαχρονικά τις χορδές έμπνευσης δημιουργών κι ερευνητών – υπάρχουν, λοιπόν, και αυτήν την εβδομάδα σχετικά ραντεβού. Την Τετάρτη 16/2 (7 μ.μ.) η «Χρήση της Ιστορίας στην ποίηση του Κ. Καβάφη» δίνει το έναυσμα για συζήτηση στη Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών. Λίγο αργότερα (8 μ.μ.), στο Μουσείο Ισλαμικής Τέχνης, θα εγκαινιαστεί η έκθεση «Χρόνος και Τόπος - Είκοσι δύο ποιήματα του Κ.Π. Καβάφη, Δώδεκα εικόνες του Χ.Ι. Ξένου», με τα έργα του Χάρη­ Ξένου, και θα παρουσιαστεί το λεύκωμα το οποίο προέκυψε από αυτήν τη συνάντηση, μια σύμπραξη του Μουσείου Μπενάκη με τις εκδόσεις Διάττων. Με όλη αυτήν την κινητικότητα δεν γινόταν να μην αναρωτηθούμε πώς προχωρά και η δημιουργία του Μουσείου Καβάφη στην Πλάκα, που ανακοινώθηκε τον περασμένο Οκτώβριο. Εδώ τα νέα δεν ήταν αισιόδοξα. «Η τράπεζα που είχε αναλάβει τη χρηματοδότηση μόλις κατήγγειλε τη σύμβαση χορηγίας», μας είπε­ ο κ. Σαββίδης από το Σπουδαστήριο Νέου Ελληνισμού κι έτσι η έκθεση του αρχείου­ του Αλεξανδρινού ­ποιητή μένει προς το παρόν μετέωρη.

Πηγή: Ιωάννα Γκομούζα jgomouza@athinorama.gr

15/02/2011

Ποίηση Γιάννη Αγγελάκα

Καλημέρα, ένα μικρό αφιέρωμα στην ποίηση του Γιάννη Αγγελάκα. Και οι δύο ποιητικές του συλλογές (Σάλια, μισόλογα και τρύπιοι στίχοι & Πώς τολμάς και νοσταλγείς, τσόγλανε), αλλά και όλα του τα τραγούδια είναι κατά τη γνώμη μου μαθήματα ποίησης. Ας αφεθούμε λοιπόν σε ένα κυριακάτικο ταξιδάκι με τους όμορφους και τόσο βαθείς στίχους του.

Οι καλύτεροι της ράτσας μας
Οι καλύτεροι της ράτσας μας γίνονται φονιάδες
Ακολουθούν σε απόσταση ασφαλείας
                                             οι ποιητές
                                             οι παραμυθάδες
                                             οι τερατολόγοι γενικώς
Μερικές χιλιάδες έτη φωτός πιο πέρα
Πλατσουρίζουν αγέλαστοι κι ανόρεχτοι
Στα στάσιμα νερά της μετριότητας
Οι όμηροι του φόβου

Άτιτλο
Ο χαμένος καιρός δε χάνεται
Οι ώρες που σκοτώνουμε επιζούν
Κάποιος θεός τις συμμαζεύει
Ζητά πίστη για λύτρα
Και μεις πληρώνουμε

Όλα τελικά
Επιστρέφουν σε μας

Τα δάκρυα σαν εξατμίζονται δε χάνονται
Η θλίψη που σκορπάμε επιζεί
Κάποιος θεός τη συγκεντρώνει
Ζητά δύναμη για λύτρα
Και μεις πληρώνουμε

Όλα τελικά
Επιστρέφουν σε μας

Τα όνειρα που εγκαταλείψαμε
Τα λόγια που δεν είπαμε
Τα απραγματοποίητα θαύματα
Οι γιορτές που αναβλήθηκαν
Οι αστερισμοί που αγνοήθηκαν
Τα ταξίδια που ακυρώθηκαν
Δεν χάθηκαν
Κάποιος θεός τα φροντίζει

Όλα τελικά
Επιστρέφουν σε μας 

Χώμα και νερό

Χώρες που απλώνεστε γαλήνιες δίχως σύνορα
Διάφανες πόλεις κρυμμένες μες το φως
Λικνίζεστε στην άκρη του ορίζοντα
Σαν όνειρο σαν πόθος κοντινός

Μα εγώ κάτω από τα κύματα σας χάνω
Πώς να νικήσω αυτό τον άγριο καιρό
Βουλιάζω μες το τίποτα κι όλο φοβάμαι
Φοβάμαι πως θα αργήσω να σας βρω

Βουλιάζω μες το τίποτα κι όλο φοβάμαι
Φοβάμαι πως θα αργήσω να σας βρω

Πίνα Μπάους μέσω Βιμ Βέντερς

ΒΕΡΟΛΙΝΟ, Εδώ και 25 ολόκληρα χρόνια ο γερμανός σκηνοθέτης Βιμ Βέντερς είχε στα σχέδιά του το γύρισμα μιας ταινίας για την πρωτοπόρο χορεύτρια και χορογράφο του μοντέρνου χορού Πίνα Μπάους. Η τραγική ειρωνεία είναι ότι ακριβώς τη χρονιά που αποφάσισε να ξεκινήσει τα γυρίσματα της ταινίας η Μπάους πέθανε. Αν οι στρατιές των θαυμαστών της, αλλά και οι συνεργάτες της, δεν επέμεναν παρά τον θάνατό της να τη γυρίσει, ο σκηνοθέτης θα είχε εγκαταλείψει το σχέδιο της «Ρina», ταινίας που παρουσιάστηκε εκτός διαγωνισμού στην εφετινή Μπερλινάλε.

«Το ερώτημα δεν είναι γιατί ήθελα να κάνω μια ταινία για την Μπάους, αλλά το πώς θα μπορούσα να τη γυρίσω » δήλωσε ο σκηνοθέτης των «Φτερών του έρωτα» και του «Παρίσι- Τέξας». « Το γιατί ήταν δεδομένο. Οταν είδα για πρώτη φορά δουλειά της Πίνα, το 1984, έμεινα άναυδος. Το πώς όμως... ήταν ένα θέμα. Δεν ήξερα πώς να τοποθετηθώ επάνω της ως κινηματογραφιστής ».

Ο Βέντερς είπε ότι τελικά βρήκε τον τρόπο βλέποντας στις Κάνες ένα τρισδιάστατο ντοκυμαντέρ για τους U2. « Πήρα τηλέφωνο την Πίνα και της είπα χαρούμενος: “Βρήκα πώς θα γυρίσουμε την ταινία!” ». Αυτό συνέβη το 2006. Τρία χρόνια αργότερα και ενώ ήταν έτοιμος για τα γυρίσματα, η Πίνα Μπάους μπήκε στο νοσοκομείο για ένα τυπικό τσεκάπ. Πέντε ημέρες αργότερα πέθανε.

«Η αρχική ιδέα ήταν να γυρίσουμε μαζί όλο τον κόσμο·από την Ευρώπη στη Βόρεια Αμερική, μετά στη Νότια Αμερική και στην Ασία» αποκάλυψε ο Βέντερς, προσθέτοντας ότι σκόπευε να φιλμάρει την Μπάους ενώ εκείνη εργαζόταν μαζί με τους χορευτές της. «Ο τρόπος με τον οποίο δούλευε με το επιτελείο της ήταν εξαιρετικός» σημείωσε. «Τους έκανε ερωτήσεις και εκείνοι έπρεπε να απαντούν με κινήσεις. Από εκεί μπορούσε να φτιάξει ένα ολόκληρο έργο». Αναγκαστικά, για τις ανάγκες του φιλμ, ο Βέντερς έπρεπε πλέον να βρει αντικαταστάτρια της Μπάους. Ετσι, την αντικατέστησαν... οι ίδιοι οι χορευτές της. «Ολες οι ερωτήσεις που θα έκανα στην Πίνα έγιναν στους χορευτές της. Και αυτοί απάντησαν με κινήσεις».

Ο Βέντερς είναι τόσο μεγάλος θαυμαστής της Μπάους ώστε να θεωρεί ότι ακόμη και ο όρος «μοντέρνος χορός» δεν της ταιριάζει. «Η δουλειά της σχετίζεται με αυτά που όλοι μας λέμε στον εαυτό μας μέσω κινήσεων. Η τεχνική της ήταν σχεδόν επιστημονική: πώς μπορούμε να “διαβάσουμε” το ποιοι είμαστε από τον τρόπο που κινούμαστε».

Διαβάστε περισσότερα: http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&ct=4&artId=384084&dt=12/02/2011#ixzz1Dop478yB

Longing for colors

ΚΑΣΤΟΡΙΑ

 Περιδιαβαίνοντας τη λίμνη

Γαλήνη στην οποία όλα καθρεφτίζονται...

 Ξέγνοιαστα παιδιά...

 Διττή φύση

 Δύο επί δύο

 Επικοινωνία

Ξεγλιστρώντας από το φόντο

 ΠΑΓΑΣΗΤΙΚΟΣ

Knocking on heaven's door

 Fisherman

 Fisherman thinking

 Fisherman waiting

 Acting

 Waiting for the summer

 Θαλασσινή όμορφη φύση

 Σφαλιστά παράθυρα

shadows......

Καλησπέρα, ο πρώτος τίτλος που είχα επιλέξει για τη σημερινή ανάρτηση ήταν "Εκλεκτικές Συγγένειες". Φυσικά, δεν αναφέρομαι στο ομώνυμο βιβλίο του Γκαίτε αλλά σε μια οπτική που εκλεκτικά προσεγγίζει τη δική μου. Παρουσίασα τις παραπάνω φωτογραφίες και έβαλα μια μικρή προσωπική σχολιαστική πινελιά έχοντας φυσικά την άδεια του φωτογράφου Γιάννη Μιχαλόπουλου. Thank you John! Ο δεύτερος τίτλος και τελικός είναι αγγλικός και αποτυπώνει την αίσθηση που μου αφήνουν οι παραπάνω φωτογραφίες. Η λέξη long for είναι μια από τις αγαπημένες μου και την επέλεξα, γιατί εμπεριέχει την έννοια της επιθυμίας σε μεγάλο βαθμό. Η ελληνική μετάφραση θα ήταν "λαχτάρα για χρώματα", επιθυμία για ουρανό που λέει και ο ποιητής. Κλείνω παραδοσιακά την ανάρτηση με ένα τραγούδι που ταιριάζει γάντι με τις παραπάνω ματιές. Longing for colors...........fractures of colors

Οι Κέλτες

Ένα τραγούδι η αφορμή για το διαδικτυακό ταξίδι που με οδήγησε στους Κέλτες. Ο συνειρμός είναι μεγάλη παγίδα στον κόσμο του google και του youtube. Έτσι, στο πλαίσιο αυτό παρουσιάζω μουσικές σχετικές, προτείνω μια έκθεση στη Φρανκφούρτη που παρουσιάζει τον κόσμο των Ετρούσκων και των Κελτών, κάποια ιστορικά στοιχεία που αλίευσα σε ιστοσελίδες και ένα βιβλίο με κελτικά λαϊκά παραμύθια.

1. Έκθεση που παρουσιάζει τον κόσμο των Ετρούσκων και των Κελτών με εκθέματα από τη βόρεια Ιταλία και την περιοχή των ανατολικών Άλπεων. Tα θέματα που αναδεικνύονται, η λατρεία των νεκρών, οι αρματοδρομίες, οι τελετουργίες κλπ., μας δίνουν την εικόνα μιας εκλεπτυσμένης ευρωπαϊκής αριστοκρατίας πριν από 2.500 χρόνια.

30 Οκτωβρίου 2010-20 Μαρτίου 2011

Archäologisches Museum Frankfurt
Karmelitergasse 1
Φρανκφούρτη, Γερμανία


Ώρες λειτουργίας
Tρίτη, Πέμπτη-Κυριακή 10:00-17:00
Τετάρτη 10:00-20:00


Πληροφορίες
Τηλ.: 0049 6921235896 begin_of_the_skype_highlighting              0049 6921235896      end_of_the_skype_highlighting

2. Σύμφωνα με την καλή μας wikipedia αλλά και άλλες ιστοσελίδες το πολιτισμικό πρόσωπο της Ευρώπης κατά την ιστορική περίοδο κυριαρχήθηκε από μια ενιαία πολιτισμική ομάδα, μια ισχυρή, πολιτισμικά διαφοροποιημένη ομάδα λαών, τους Κέλτες. Αυτός ο μονολιθικός πολιτισμός που εξαπλώθηκε από την Ιρλανδία έως τη Μικρά Ασία (οι Γαλάτες της Καινής Διαθήκης). Οι Κέλτες κυριολεκτικά κατάπιαν την Ρώμη το 390 π.Χ. ενώ επέδραμαν και κατέλαβαν αρκετές πόλεις της ελλαδικής επικράτειας το 280 π.Χ. Προφορικός πολιτισμός ο Κελτικός κατά την κλασική περίοδο δεν άφησε πίσω του γραπτές μαρτυρίες. Οι αναφορές μας -αρνητικές και προκατειλημμένες ως επί το πλείστον- προέρχονται από Έλληνες και Ρωμαίους συγγραφείς.
Τα περισσότερα εξ όσων γνωρίζουμε για τον τρόπο ζωής των Κελτών προέρχονται από την Ιρλανδία -τον μεγαλύτερο σε πληθυσμό από τους κελτικούς λαούς. Γραπτές μαρτυρίες υπάρχουν για τους Γαλάτες της κεντρικής και δυτικής Ευρώπης από ρωμαϊκές γραπτές μαρτυρίες, αναξιόπιστες στο βαθμό που εκπροσωπούσαν την πολιτική άποψη της Ρώμης.
Φαίνεται πως οι πρώιμες κελτικές κοινωνίες ήταν οργανωμένες γύρω από τις πoλεμικές δραστηριότητες -μια δομή που χαρακτηρίζει όλους τους πολιτισμούς που βρίσκονται σε διαδικασία μετανάστευσης, όπως οι Ούννοι και αργότερα οι Γερμανοί. Αν και οι κλασικοί Έλληνες και Ρωμαίοι συγγραφείς θεωρούσαν τους Κέλτες βίαους φρενοβλαβείς, η πολεμική τους δραστηριότητα δεν ήταν μια οργανωμένη διαδικασία εδαφικών κατακτήσεων. Ανάμεσα στους Κέλτες η πολεμική δραστηριότητα ήταν μάλλον μια "αθλητική δραστηριότητα" και εστιαζόταν σε επιδρομές και κυνήγια. Στην Ιρλανδία, ο θεσμός του φιάννα απευθυνόταν σε νέους αριστοκράτες πολεμιστές που εγκατέλειπαν την φυλετική τους περιοχή για κάποιον χρονικό διάστημα, προκειμένου να επιδοθούν σε επιδρομές και κυνήγι, αναγκαίο συστατικό της τελετής ενηλικίωσής τους και διαμόρφωσης κοινωνικού status. Όταν οι Κέλτες ήλθαν σε επαφή με τους Ρωμαίους, άλλαξαν και τον τρόπο πολεμικής τους οργάνωσης, έτσι ώστε να είναι ικανοί να αμύνονται ενάντια σε μεγαλύτερο αριθμητικά στρατό.
Η κελτική κοινωνία ήταν ιεραρχικά δομημένη σε τάξεις. Τις φυλές κυβερνούσαν βασιλείς και οι πολιτικοί θεσμοί τους διακρίνονταν για την πλαστικότητά τους. Σύμφωνα με ρωμαϊκές και ιρλανδικές πηγές, η κελτική κοινωνία διαιρείτο σε τρεις ομάδες: μια πολεμική αριστοκρατία, μια τάξη διανοητών στην οποία περιλαμβάνονταν οι δρυίδες, οι ποιητές και οι δικαστές, και μια τρίτη στην οποία περιλαμβάνονταν όλοι οι άλλοι.
Οι δομικές μονάδες της κελτικής κοινωνίας ήταν η φυλή και η συγγένεια. Η εθνική ταυτότητα καθοριζόταν από ευρύτερη φυλετική ομάδα που ονομαζόταν τουάθ ("too-awth") που σημαίνει στα Ιρλανδικά ("λαός") αλλά στηριζόταν στην μικρότερη οργανωτική ομάδα συγγένειας, την πατριά που ονομαζόταν κενέντλ (ke-na-dl), ή "kindred" (συγγένεια) στα Ιρλανδικά. Η πατριά ήταν εκείνη που παρείχε την ταυτότητα και την προστασία. Καθώς ήταν καθήκον της πατριάς να προστατεύει τα άτομα, τα εγκλήματα κατά του ατόμου δικάζονταν ενώπιον όλης της πατριάς.
Η κελτική κοινωνία βασίστηκε σχεδόν εξ ολοκλήρου στον βουκολισμό και την ανατροφή βοοειδών ή προβάτων. Απ’ ό,τι φαίνεται υπήρξε γεωργική εκμετάλλευση στον κελτικό κόσμο, αλλά όχι σημαντική. Η σημασία των βοοειδών και της ποιμενικής ζωής δημιούργησε έναν μοναδικό θεσμό στην κελτική, ιδιαίτερα την ιρλανδική, ζωή, τις επιδρομές για την αρπαγή ζώων, δηλαδή την ζωοκλοπή. Οι μόνες πηγές για τις κελτικές θρησκευτικές πρακτικές γράφτηκαν από Ρωμαίους και Έλληνες, οι οποίοι θεωρούσαν τους Κέλτες ως κάτι περισσότερο από τα ζώα, και από ύστερους Κέλτες συγγραφείς στην Ιρλανδία και την Ουαλία, που έγραφαν όμως από μια συγκεκριμένη χριστιανική οπτική γωνία. Μπορούμε, όμως, να έχουμε μια μερική εικόνα για την κελτική θρησκεία βασισμένη στους συχνά εχθρικούς απολογισμούς των κλασικών συγγραφέων. Οι Κέλτες ήταν πολυθεϊστές. Οι θεοί τους φαίνεται πως προήλθαν από τις πιό πρωτόγονες, ινδοευρωπαϊκές πηγές στις οποίες στηρίχτηκαν οι πολυθεϊστικές θρησκείες της Ελλάδας, της Περσίας και της Ινδίας. Οι κελτικοί θεοί. Το γεγονός ότι οι Κέλτες πίστευαν στην μεταθανάτια ζωή, επιβεβαιώνεται από την αρχαιολογική μαρτυρία, καθώς πολλά από τα αντικείμενα καθημερινής χρήσης θάβονταν εν είδει κτερισμάτων μαζί με τους νεκρούς.

Η χύτρα (Cauldron) Gundestrup. Εθνικό μουσείο Δανίας. Courtesy Malene Thyssen.

Στην κελτική τέχνη η οφαλμαπάτη και η μεταμόρφωση είναι κοινός τόπος: το μάτι εξαπατάται στη θέα διάφορων ζώων ή προσώπων. Εάν το αντικείμενο περιστραφεί, τα σχέδια μεταμορφώνονται, αποκαλύπτοντας άλλα θέματα. Η γεωμετρία και οι αριθμοί είναι το σταθερό θεμέλιο της κελτικής τέχνης, ενώ ο κύκλος και ο αριθμός 3 είναι ιδιαίτερα σημαντικοί. Κάτω από όλη αυτή την τέχνη υποκρύπτεται είναι μια βαθιά εκτίμηση της δυνατότητας διαμόρφωσης της κελτικής αισθητικής για τις φυσικές μορφές -φύλλα, ζώα και πρόσωπα.





3. «Δέκα λαϊκά κέλτικα παραμύθια», στην εξαιρετική, καλαίσθητα χαρτόδετη, σειρά «Παραμύθια του κόσμου». Την επιλογή των παραμυθιών, τη διασκευή - επεξεργασία, τον πρόλογο και τα λαογραφικά σχόλια υπογράφει η πολυγραφότατη συγγραφέας παιδικών βιβλίων Αυγή Β. Παπάκου - Λάγου. Τη μετάφραση ο Παναγιώτης Κ. Παπάκου, ενώ η όμορφη έγχρωμη εικονογράφηση είναι του Στ. Μαρίνοβ Γκεοργκίεβ.

Η Σκοτία, μια πανέμορφη χώρα, με τα πολλά και καλοδιατηρημένα κάστρα της, τα καταπράσινα λιβάδια της, τις λίμνες, τον ολόλαμπρο ήλιο της και τις φοβερές ομίχλες της, τα ήθη, τα έθιμα, τις εντυπωσιακές παραδοσιακές φορεσιές, τα παραδοσιακά πνευστά της μουσικά όργανα - γκάιντες και πίπιζες - ενέπνευσε στον - κέλτικης καταγωγής - λαό της πολλές ιστορίες, θρύλους και παραμύθια, που είναι «ένα πανάρχαιο, πανανθρώπινο, λογοτεχνικό είδος». Οπως σημειώνει προλογικά η Αυγή Παπάκου -Λάγου, «οι παλιοί Κέλτες ζούσαν αντάμα με το ανεξήγητο και το μυστηριώδικο, σ' έναν κόσμο ανάμεσα στο πραγματικό και το φανταστικό, το υπερφυσικό. Η ξαφνική ομίχλη ήταν τόσο πυκνή, που ονομαστοί κλέφτες εκμεταλλεύονταν τη σκοτεινιά και έκλεβαν ανενόχλητοι. Πώς, λοιπόν, να μην πιστεύουν σε εξωκόσμιες, υπερφυσικές δυνάμεις, αερικά, γοργόνες και ξωτικά, πότε φιλικά και πότε εχθρικά; (...) Τα κέλτικα παραμύθια, οι θρύλοι και οι παραδόσεις συγκεντρώθηκαν από μεγάλους λαογράφους. Ομως και πολλοί συγγραφείς και διανοούμενοι ασχολήθηκαν με την καταγραφή ή τη διασκευή τους, με ενθουσιασμό».

Πηγή: http://www2.rizospastis.gr/wwwengine/story.do?id=2119640

Σε ευχαριστώ Ζαχαρούλα μου!

Το ανέρτησε στη σελίδα μου στο facebook η αγαπημένη μου φίλη Ζαχαρούλα....Την ευχαριστώ και το μοιράζομαι μαζί σας!