Στην εκπνοή του χρόνου...πασπάλισε σήμερα και μύρισε χειμώνας! Είναι ωραία, σε κρατάει στο σπίτι και σε γυρνάει και λίγο στον εαυτό σου...Σκέφτομαι!
Απατηλή και παράξενη θα χαρακτήριζα τη χρονιά που πέρασε...όχι κακή, είναι σκληρή λέξη! Μια χρονιά με κυνηγητό υποχρεώσεων οικονομικών και ένα αχ και μια δυσκολία αλλά με πολλές στιγμές χαράς και ομορφιάς, με πολλές στιγμές φωτός και αλήθειας. Ναι, τώρα που το ξανασκέφτομαι τα είχε όλα...
Ας μη μένουμε μόνο σε ό,τι χάνουμε αλλά και σε ό,τι αποκτούμε. Και δεν αναφέρομαι μόνο σε υλικά αγαθά, άλλωστε η ίδια η πραγματικότητα έρχεται να μας θυμίσει ότι δεν είναι ποτέ αρκετά και δεν εξασφαλίζουν παρά μόνο στιγμές ικανοποίησης πρόσκαιρης και παροδικής. Ας αναλογιστούμε, λοιπόν, πόσες αγκαλιές κάναμε, πόσα χαμόγελα μοιράσαμε, πόσους ανθρώπους στενοχωρήσαμε και πόσους άλλους κάναμε χαρούμενους...πόσους φίλους έχουμε στην καρδιά μας και πόσους πληγώσαμε, πόσες φορές πονέσαμε με τα λόγια μας και τις πράξεις μας και πόσες φορές απογειώσαμε τους δικούς μας ανθρώπους...ας αναλογιστούμε πόσο έντιμοι σταθήκαμε στην εργασία μας, πόσες φορές ο εγωισμός μας παραγκώνισε τους συναδέλφους μας και πόσο προχωρήσαμε στην εργασία μας.
Καλώς ή κακώς έχουμε δύο όψεις και η ζωή μας και εμείς οι ίδιοι! Ας μην εθελοτυφλούμε ότι ζούμε την ιδανική ζωή που τα έχει όλα εύκολα και αυτόματα...εκεί, καλοί μου φίλοι και φίλες έγκειται η απάτη και θαρρώ ότι ακόμη το παλεύουμε και ως λαός και ως χώρα να αποδεχτούμε την αλήθεια. Δεν ξέρω αν είμαι αισιόδοξη στην παρούσα φάση αλλά θα γίνω, γιατί δεν έχω άλλη επιλογή...
Θα μας ευχηθώ καλή χρονιά με δημιουργία, με όρεξη για το νέο, με καλή καρδιά και καλή θέληση. Δεν είναι εύκολο να τα κατακτήσουμε όλα τα παραπάνω, αξίζει τον κόπο να παλέψουμε έντιμα και αληθινά.
Υγεία και χαρά!
