Κυριακή 8 Δεκεμβρίου 2013

Φίλιππος, Τάκης Σινόπουλος -Γραπτή Εξέταση

Εδώ στοχάζομαι δεν θα ξανά ‘ρθει ο Φίλιππος
σε τούτη την ακίνητη κοιλάδα.
Πολλά του τάξαμε από λάφυρα και από σειρήνες.
Μα κείνος ήτανε στραμμένος σ’ άλλα οράματα.
Μια απέραντη πατρίδα ονειρευότανε. Που είναι το πρόσωπο σας
το αληθινό σας πρόσωπο; Μου φώναξε.
Έφυγε κλαίγοντας ανέβηκε τα λαμπερά βουνά.
Ύστερα τα καράβια εφράξανε τη θάλασσα.
Μαύρισε η γη την πήρε ένας κακός χειμώνας.
Μαύρισε το μυαλό ένα μακρύ ποτάμι το αίμα.
Δε θα ξανά ‘ρθει ο Φίλιππος. Φυσάει απόψε δυνατά.
Μεσάνυχτα στη Λάρισα το έρημο καφενείο.
Η φάτσα του συναχωμένου γκαρσονιού κι η νύχτα σαρωμένη
φωτιές παντού και πυροβολισμοί
μια πολιτεία φανταστική κι ασάλευτη
δέντρα πεσμένα στις οικοδομές.
Ποιο είναι το δίκιο του πολεμιστή
ο αγώνας που σε πάει σ’ άλλον αγώνα;
Δε θα ξανά ’ρθει ο Φίλιππος. Αμετανόητος πάντα πείσμωνε.
Οι σκοτεινές μέρες του ‘φταιγαν τα ερειπωμένα πρόσωπα
Το αίμα του ακούγοντας ανέβηκε τα λαμπερά βουνά.
Κι απόμεινα
μονάχος περπατώντας και σφυρίζοντας
μέσα στην κούφια Λάρισα. Και τότε
ως τη Μακεδονία βαθιά σαλεύοντας ημίκλειστη
μες στο πλατύ φεγγάρι του χειμώνα
μιλώντας μόνο περί σώματος η χηρευάμενη
κυρία Πανδώρα. Πέθανε
χτικιάρης ο άνδρας της τις μέρες του σαράντα τέσσερα.
Τάκης Σινόπουλος
Ερωτήσεις:
1.     «Λειτουργικό στοιχείο στην ποίηση του Σινόπουλου είναι η μνήμη, μια μνήμη πικρή την οποία ο ποιητής δεν μπορεί να αγνοήσει…» Να αποδείξετε την ορθότητα της παραπάνω φράσης με αναφορές στο κείμενο
Μονάδες 15
2.       Να αναφερθείτε στον αφηγητή, στο χώρο και στο χρόνο της αφήγησης.
Μονάδες 20
3.       Να εντοπίσετε μία αντίθεση μέσα στο ποίημα και να την αναπτύξετε.
Μονάδες 20
4.       «Έφυγε κλαίγοντας ανέβηκε τα λαμπερά βουνά».
«Το αίμα του ακούγοντας ανέβηκε τα λαμπερά βουνά» Να ερμηνεύσετε τους στίχους αυτούς  του ποιήματος.
Μονάδες 25
5.     Να διαβάσετε το παρακάτω απόσπασμα από τον «Τελευταίο Σταθμό» του Γιώργου Σεφέρη και να εντοπίσετε κοινά στοιχεία  στο περιεχόμενο.
…………………………………………………………………………………………………………………………
ένα παρθένο δάσος σκοτωμένων φίλων το μυαλό μας.
Κι α σου μιλώ με παραμύθια και παραβολές
είναι γιατί τ' ακούς γλυκότερα, κι η φρίκη
δεν κουβεντιάζεται γιατί είναι ζωυτανή
γιατί είναι αμίλητη και προχωράει~
στάζει τη μέρα, στάζει στον ύπνο
μνησιπήμων πόνος.

Να μιλήσω για ήρωες να μιλήσω για ήρωες: ο Μιχάλης

που έφυγε μ' ανοιχτές πληγές απ' το νοσοκομείο
ίσως μιλούσε για ήρωες όταν, τη νύχτα εκείνη
που έσερνε το ποδάρι του μες στη συσκοτισμένη πολιτεία,
ούρλιαζε ψηλαφώντας τον  πόνο μας~ "Στα σκοτεινά
πηγαίνουμε, στα σκοτεινά προχωρούμε..."
Οι ήρωες προχωρούν στα σκοτεινά.

Λίγες οι νύχτες με φεγγάρι που μ' αρέσουν.
Μονάδες 20





Δεν υπάρχουν σχόλια: