Let go

Μία μικρή παρένθεση...

Τι καλοκαίρι κι αυτό το φετινό...με ελάχιστη ραστώνη και απέραντη αναμπουμπούλα (λέξη που χρησιμοποιούσε η γιαγιά μου και ταιριάζει απόλυτα στον πανικό των ημερών). Διαθεσιμότητα και κινητικότητα...λέξεις των ημερών κυρίαρχες, βαρύγδουπες και επιβλητικές. Έχω οργιστεί πολύ τα τελευταία χρόνια με το σύστημα που επικρατεί στη χώρα μας, όλοι γνωρίζουμε για διορισμούς με μέσον, για αποσπάσεις με μέσον, για προϋπηρεσία μετά από παραγγελία, για σπρωξίματα, για λάθη επί λαθών, άλλα στιγμιαία και άλλα επαναλαμβανόμενα...Ένας υπέροχος κόσμος!!!
Και τώρα έρχεται η κάθαρση την οποία όλοι επιθυμούμε, αλλά αυτή η κάθαρση είναι επιβεβλημένη και βιαστική. Δεν μας παίρνει ο χρόνος και κατά συνέπεια η κάθαρση αυτή μας στερεί τη ζωή μας και το αναφαίρετο δικαίωμα στην εργασία. Διαβάζω για κριτήρια αξιολόγησης, για προσόντα που απαιτούνται, γι΄αυτόν τον περιβόητο ΑΣΕΠ του οποίου παιδί είμαι κι εγώ και πραγματικά απορώ...Δεν κάνω και τίποτε άλλο, εντέλει από αυτό το ιστολόγιο....Αυτό για το οποίο δεν γίνεται λόγος είναι η αξία του κάθε ανθρώπου και η προσωπική θυσία που κάνει ο κάθε εργαζόμενος καθημερινά. Έχω συναντήσει στο χώρο της δουλειάς συναδέλφους που δεν πληρούν απαραίτητα τα κριτήρια αλλά είναι απόλυτα αφοσιωμένοι στο καθήκον τους, αυτοβελτιώνονται, αυτομορφώνονται και είναι άριστοι. Από την άλλη έχω συναντήσει συναδέλφους με πολλά πτυχία, με πολλά σεμινάρια οι οποίοι δυστυχώς κυνήγησαν τα "χαρτιά" και δεν είναι καθόλου αποδοτικοί, γιατί ο αυτοσκοπός τους ήταν ο διορισμός στο δημόσιο. Δυστυχώς, δεν συνυπάρχει πάντα η απόδοση και η αποτελεσματικότητα στην εργασία με τους βαρύγδουπους τίτλους σπουδών.
Επιπλέον, οι αδικίες είναι τόσες πολλές...Για παράδειγμα, όσοι διορίστηκαν από τα ιδιωτικά σχολεία (στα οποία προσλαμβάνεσαι -κατά κύριο λόγο- όταν έχεις κάποιον γνωστό) προηγούνται στις τοποθετήσεις από τους υπόλοιπους υπεράριθμους ή χωρίς οργανική εκπαιδευτικούς. Πόσοι είναι αυτοί που απέκτησαν επιπλέον παιδιά για να εξασφαλίσουν την πολυπόθητη μονιμότητα στο δημόσιο...Πόσοι είναι αυτοί που για χρόνια ήταν αποσπασμένοι σε γραφεία και διευθύνσεις εκπαίδευσης και η οργανική τους σε απομακρυσμένες περιοχές τους φόρτωσε με μόρια...και σε πολλές περιπτώσεις με 'άκρες' για την απόκτηση μεταπτυχιακών ή διδακτορικών τίτλων σπουδών, χωρίς να έχουν καμία ουσιαστική επαφή για χρόνια με τη διδασκαλία που είναι και το αντικείμενο της δουλειάς τους....Και δυστυχώς, τόσα άλλα στραβά και ανάποδα...Ποιος, λοιπόν, πρέπει να απολυθεί;
Συνεπώς, είμαι υπέρ της αλλαγής πλεύσης που θα γίνει με αργές διαδικασίες και θα πριμοδοτεί τους ικανούς και άξιους εργαζόμενους, είμαι υπέρ της αυστηρότητας και της εργατικότητας και τέλος, δε θέλω να απαξιώσω κανέναν τίτλο σπουδών. Πιστεύω όμως ότι ο τρόπος πρόσληψης ή διορισμού ενός υπαλλήλου προκειμένου να τεθεί σε διαθεσιμότητα σε έναν τέτοιο κυκεώνα είναι άδικος και θυμίζει ρώσικη ρουλέτα ή κοινώς, τακτική του "όποιον πάρει ο χάρος". Και αυτό καλό θα ήταν να αποτραπεί και να αναθεωρηθεί...
Καλή συνέχεια καλοκαιριού!