Γιώργης Παυλόπουλος

http://www.yfos-magazine.gr/interviewpav.htm
Μια ενδιαφέρουσα συνέντευξη του Γιώργη Παυλόπουλου
http://spoudasterion.pblogs.gr/2010/00/570875.html
Πολύ καλό υλικό για τα Αντικλείδια του Παυλόπουλου
Και μερικά ποιήματα που εγώ ξεχωρίζω
ΤΟ ΠΟΙΗΜΑ

Φεύγει νύχτα μ’ ένα παλιό αμάξι
γέρος πια φοράει μαύρα.
Ποιος είναι και πού πηγαίνει
κανείς δεν ξέρει.
Μέσα στη σκέψη του υπάρχει το ποίημα
που ποτέ δεν θα γράψει.
Τόσο αόριστο σαν τη ζωή του.
Μέσα στο κούφιο μπαστούνι του
υπάρχει ένα φίδι χρυσό.
Καθώς θα το τυλίγει απόψε στο λαιμό της
σε κάποιο ελεεινό ξενοδοχείο
θα τον κοιτάζει στον καθρέφτη
χλωμός ο άλλος εαυτός του.
Αυτός που χρόνια φτιάχνει το ποίημα
καλπάζοντας τώρα στο πλάι του
και ανάβοντας ολοένα τ’ άλογα που έχουν μεθύσει
απ’ το σκοτάδι και τη λάσπη.
(Τα αντικλείδια)
Η ΣΙΩΠΗ
Στην Αυγή - Άννα Μάγγελ
Η Σιωπή είναι μια άγνωστη
που έρχεται τη νύχτα.
Ανεβαίνει τη σκάλα
χωρίς ν’ ακούγονται πατήματα
μπαίνει στην κάμαρα
και κάθεται στο κρεβάτι μου.
Μου φοράει το δαχτυλίδι της
και με φιλεί στο στόμα.
Τη γδύνω.
Μου δίνει τότε τις βελόνες
και τα τρία χρώματα
το κόκκινο το μαύρο και το κίτρινο.
Κι αρχίζω να κεντάω
πάνω στο δέρμα της
όλα όσα δε σου είπα
και ποτέ πια δε θα σου πω.
Αλησμόνητη μέρα
Καθώς κατέβαινε τη σκάλα
στάθηκε λίγο να κοιτάξει τη θάλασσα
και η θάλασσα είχε χαθεί.
Είχαν κολλήσει τα άλογα του 'Ηλιου
στη μαύρη λάσπη του βυθού
πάνω καιγόταν σαν ψαθί ο ουρανός
και κάτω η μέρα έσβηνε
μέσα σε κόκκινο σκοτάδι...
Πάψε είπε....
πάψε να σκηνοθετείς τη θλίψη σου
και κοίτα:
Ο ήλιος είναι ακόμη ψηλά
και η θάλασσα λάμπει
και συ κατεβαίνεις τώρα τη σκάλα
μέσα στο φως και στη δόξα
μιας μέρας αλησμόνητης.