Ποιητής με εντελώς ξεχωριστή υπόσταση, αναθρεμμένος στην Ιταλία, ήρθε στην Ελλάδα το 1932 και σχετίστηκε με τον κύκλο των Νέων Γραμμάτων. Παράλληλα, δημοσιεύει πλήθος κριτικά δοκίμια. Κυριαρχούν η πίστη στη ζωή αλλά και μια πικρία γιατί στερείται την απόλαυσή της, βαθύτατα ιδεαλιστής εκφράζεται σε ολιγόστιχα που μοιάζουν σα γραμμικά σχέδια. Αξίζει να σταθούμε στον ποιητή αυτό γιατί διαθέτει μοναδικότητα και κατά τη γνώμη μου αν δε χανόταν στο αλβανικό μέτωπο θα είχε αφήσει πολύ πιο σημαντικό έργο και θα κατείχε πολύ μεγαλύτερη θέση στην ιστορία της Νεοελληνκής Λογοτεχνίας.
Έχω δει τον ουρανό
Ἔχω δεῖ τὸν οὐρανὸ μὲ τὰ μάτια μου
Μὲ τὰ μάτια μου ἄνοιξα τὰ μάτια του
Μὲ τὴ γλῶσσα μου μίλησε
Γίναμε ἀδελφοὶ καὶ κουβεντιάσαμε
Στρώσαμε τραπέζι καὶ δειπνήσαμε
Σὰν νὰ ἦταν ὁ καιρὸς ὅλος μπροστά μας
Καὶ θυμᾶμαι τὸν ἥλιο ποὺ γελοῦσε
Πού γελοῦσε καὶ δάκρυζε θυμᾶμαι
Πάλι ὁ οὐρανός...
Πάλι ὁ οὐρανὸς ἀνοίγει ἐδῶ τὴν πύλη.Πάλι σηκώνει τὴ σημαία
Ἐμεῖς μπαίνουμε χωρὶς φόβο
Τὰ μάτια τὰ πουλιὰ μαζί μας μπαίνουν
Ἀστράφτει ἡ πολιτεία ἀστράφτει ὁ νοῦς μας
Ἡ φαντασία τοὺς κήπους πλημμυράει
Εἶναι παιδιὰ ποὺ στέκονται στὶς βρύσες
Κορυδαλλοὶ στοὺς ὄρθρους ἀκουμπᾶνε
Στὶς λεμονιὲς ἄγγελοι χορτάτοι
Εἶναι ἀηδόνια ποὺ παντοῦ ξυπνᾶνε
Φλογέρες παίζουν ἔντομα βουίζουν
Εἶναι τραγούδια ἡ στάχτη τῶν νεκρῶν
Καὶ οἱ νεκροὶ κάπου ἀναγεννιοῦνται πάλι
Ὁλοῦθε μᾶς μαζεύει ὁ Θεὸς
Ἔχουμε χέρια καθαρὰ καὶ πᾶμε.
Ἔπος
Φύλλα δέντρουΦτερὰ πουλιοῦ
Ἄνεμος
Ἔπειτα θάλασσα
Κύματα
Χρόνος γαλάζιος
Ὁρίζοντες παντοῦ
Καὶ μπροστά μας
Ὁ οὐρανός
Μιλῶ...
Μιλῶ γιατὶ ὑπάρχει ἕνας οὐρανὸς ποὺ μὲ ἀκούειΜιλῶ γιατὶ μιλοῦν τὰ μάτια σου
Καὶ δὲν ὑπάρχει θάλασσα δὲν ὑπάρχει χώρα
Ὅπου τὰ μάτια σου δὲ μιλοῦν
Τὰ μάτια σου μιλοῦν ἐγὼ χορεύω
Λίγη δροσιὰ μιλοῦν κι ἐγὼ χορεύω
Λίγη χλόη πατοῦν τὰ πόδια μου
Ὁ ἄνεμος φυσᾶ πού μᾶς ἀκούει
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου