Αν και οι καιρικές συνθήκες μας αποτρέπουν να την αισθανθούμε, η Άνοιξη δειλά δειλά έκανε την εμφάνισή της και όσο και αν δεν το συνειδητοποιούμε βρίσκεται μέσα μας και όλο και σκαλίζει την ψυχή μας για να φέρει κάτι νέο, κάτι καινούριο. Η αλήθεια και μάλιστα η πικρή αλήθεια είναι ότι έχουμε μπει σε μια διαδικασία φόβου ίσως και απόγνωσης με όλα τα πολιτικοκοινωνικοοικονομικά γεγονότα που μας ταλανίζουν, τα οποία είναι κυρίαρχα ακόμη και στον πιο αισιόδοξα σκεπτόμενο. Κι εγώ που πάντα διατείνομαι ότι διαθέτω απέραντη αισιοδοξία διαπιστώνω πως μου είναι δύσκολο να τη διατηρήσω. Παρόλα αυτά αποφάσισα να πάω έστω και για λίγο κόντρα στη θλιβερή ατμόσφαιρα που μας βαραίνει και να δηλώσω ότι οι μικρές χαρές είναι η μόνη μας σωτηρία. Προτείνω λοιπόν να ανοίξουμε την ψυχή μας στον εαυτό μας καταρχάς και στη συνέχεια στους ανθρώπους μας, προτείνω να μη διστάσουμε να χαμογελάσουμε και να μας χαρίσουμε μια όμορφη συγκυρία με τα ελάχιστα μέσα που διαθέτουμε. Εγώ έχω ως αντίποδα την ποίηση και τη μουσική. Αυτά θα σας χαρίσω για σήμερα με την ελπίδα να χαρούμε την Άνοιξη, τις ομορφιές της και τις στιγμούλες της.
Η Μαρία Νεφέλη λέει:
περιμένω το μήνυμα - τον πρώτο πετεινό μέσα στον ’δη
κάτι σαν το σαξόφωνο με ανταύγεια ουρανική
κοριτσάκια που τρέχουνε καβάλα σε καουτσουκένιους
δράκοντες.
Η Γη τώρα μονάχα αποκαλύπτεται πόσο μεγάλη στην
πραγματικότητα είναι.
Βροντάει ο Ζευς
μαυρίλα
βροντάει ο Ζευς
δεν είναι ήττα μήτε νίκη αυτό.
Κάτι άλλο ας τολμήσουμε οι ενταφιασμένοι.
Όποιος μπορεί και φορτίζει την ερημιά
έχει ακόμη ανθρώπους μέσα του.Απόσπασμα από τη Μαρία Νεφέλη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου