Ένας μεγάλος Έλληνας ποιητής, ο Οδυσσέας Ελύτης, έχει γράψει: «Μια μέρα τη ζωή που ’χασα την ξαναβρήκα στα μάτια ενός νέου μοσχαριού που με κοίταζε μ’ αφοσίωση». Έχεις χάσει και βρει ποτέ τη δική σου ζωή; Και πότε έγινε αυτό; (Dear Quentin, DJ).
Φυσικά! Όταν βλέπεις ένα κοινό χιλιάδων ανθρώπων να πάλλεται μπροστά σου, αποζημιώνεσαι για εκείνο το αενάως απόν ειδύλλιο, που η ζωή απλώς δεν μπορεί να σου προσφέρει κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες.
Ο Steven Wells έγραψε ότι «ο Morrissey είναι ο άνθρωπος που λίγο ή πολύ εφηύρε το indie». Τι λες γι’ αυτό; (Φώτης Βαλλάτος, δημοσιογράφος).
Α, δηλαδή είπε κάποτε και κάτι καλό. Ήταν μια κρίσιμη περίοδος. Οι R.E.M. κάλπαζαν πίσω από τους Smiths και μας μιμούνταν αρκετά καλά και o πρόεδρος της Warner στις ΗΠΑ μου είπε: «Είναι απλώς θέμα χρόνου μέχρι ένας από εσάς να κάνει τη μεγάλη επιτυχία». Το επόμενο άλμπουμ των R.E.M. έκανε πάταγο και οι Smiths διαλύθηκαν με πάταγο. Έχω ανεξάρτητο (indiependent) πνεύμα, πάντα είχα. Οι περισσότεροι ποπ καλλιτέχνες θα πουλάγανε το ίδιο τους το αίμα στην κατάλληλη τιμή.
Στις μέρες της πολιτικής, οικονομικής και -κυρίως- της πνευματικής κατάπτωσης, ποιο είναι το μήνυμα που ο Morrissey στέλνει στον κόσμο; (Γιάννης Παπαϊωάννου / ΙΟΝ, μουσικός, δημοσιογράφος).
Θα ήθελα ο κόσμος να θυμάται ότι έχει πολύ μεγάλη δύναμη ώστε να μπορεί ν’ αλλάξει τις πολιτικές που δεν του αρέσουν. Η Μέση Ανατολή πέρσι υπήρξε ένα εξαίσιο παράδειγμα για όλους μας. Αν δεν σας αρέσει η κυβέρνησή σας, ξεφορτωθείτε τη! Αν δεν σας αρέσει η βασιλεία, διώξτε τη! Δεν είμαι αναρχικός, αλλά ο μόνος εξτρεμισμός που βλέπω να υπάρχει προέρχεται αποκλειστικά από πολιτικούς και βασιλόφρονες. Οι άνθρωποι πρέπει να θυμούνται ότι συνασπιζόμενοι είναι ισχυρότεροι από οποιονδήποτε στρατό. Η ιδέα των πριγκίπων και των βασιλιάδων ανήκει στην παλαιολιθική εποχή. Ο κόσμος ανήκει στον λαό πια. Δεν μπορώ να σκεφτώ κανέναν Πρόεδρο που να μην έχει αποδειχτεί διεφθαρμένος ή δολοφόνος. Η πολιτική πρέπει να αλλάξει. Δεν επιτρέπουν, δυστυχώς, στις ειρηνικές διαδηλώσεις να επιτύχουν.
Υπάρχουν κάποιες διασκευές τραγουδιών σου που εκτιμάς; (Κτίρια τη Νύχτα, μουσικός).
Αγαπώ τόσο πολλές! Τo «Let me kiss you» από τη Nancy Sinatra, το «Everyday is like Sunday» από τους Pretenders, το «How soon is now» από τις t.A.T.u, το «Dear God, please help me» από τη Marianne Faithful, το «I know it’s gonna happen someday» από τον David Bowie, το «I know it’s over» από τον Jeff Buckley, το «Last night I dreamt that somebody loved me» από τους Eurythmics. Τόσες σπουδαίες συγκινήσεις για μένα...
Απόσπαμα από συνέντευξη στο lifo: http://www.lifo.gr/mag/features/3314
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου