Μετά από μια περιήγηση στο ελληνικό τοπίο με αφορμή μια εκπαιδευτική εκδρομή είμαι στη δυσάρεστη θέση να καταθέσω ότι οι κάτοικοι της χώρας αυτής ασθενούμε και έχουμε ανάγκη ίασης και ολικής αναθεώρησης των αρχών και των ηθών μας. Διαπίστωσα για άλλη μια φορά ότι πάσχουμε από ένα απίστευτο σύνδρομο εγωκεντρικής ανωτερότητας, καθώς έχουμε την εντύπωση ότι μόνο εμείς υπάρχουμε και κανείς άλλος σ΄αυτόν τον κόσμο. Τι δυσάρεστο συναίσθημα, πόσο έχουμε χάσει το μέτρο και τη σύνεση, αν τα είχαμε ποτέ...
Γιατί ο καθένας μας θεωρεί ότι μπορεί να κάνει ό,τι θέλει, γιατί τόποι ευλογημένοι από το Θεό και τη φύση κατοικούνται από άναρχους και αδιάφορους κοινωνικά ανθρώπους; Γιατί πρέπει να αποδείξω στο διπλανό μου ότι μπορώ να τον καταπατήσω και να το θεωρήσω απόλυτα φυσιολογικό; Γιατί πρέπει να πιστεύω ότι μόνο εγώ έχω δίκιο; Γιατί πρέπει να έχω μάτια και αυτιά κλειστά και να είμαι πεπεισμένος ότι όλοι μου χρωστάνε και οφείλουνε να με αποδέχονται; Γιατί δε με ενοχλεί να έχω τον τόπο μου και το περιβάλλον μου γεμάτα σκουπίδια αλλά θέλω το σπίτι μου και το αυτοκίνητο καθαρά;
Γιατί; Πώς θα μπορέσουμε να κάνουμε την ανατροπή; Με το φευγιό; Με την εγκατάλειψη; Με την καταπάτηση των στοιχειωδών άγραφων και γραπτών νόμων; Πώς;
Απορίες αναπάντητες που μου φέρνουν μονάχα θλίψη...και αγωνία!
3 σχόλια:
Xρονολογία της γέννησής μου πιθανόν το 903 π.X. -
εξίσου πιθανόν
το 903 μ.X. Eσπούδασα ιστορία του παρελθόντος
και του μέλλοντος
στη σύγχρονη Σχολή του Aγώνα. Eπάγγελμά μου:
λόγια και λόγια, - τι νά 'κανα; Pακοσυλλέκτη με
είπαν. Kαι τώντι.
Σύναξα ένα σωρό φτερά στρουθοκαμήλου απ' τα κα-
πέλα της υπόγειας Kόρης,
κουμπιά από χλαίνες στρατιωτών, ένα κράνος, δυο
φθαρμένα σαντάλια,
μάζεψα ακόμη δυο σπιρτόκουτα και την καπνοσα-
κούλα
του Mεγάλου Tυφλού. Στο Ληξιαρχείο, τα τελευταία
χρόνια, μού δωσαν
την πλέον απίθανη χρονολογία της γέννησής μου: 1909.
Bολεύτηκα μ' αυτήν, και μένω. Tέλος,
το 3909 κάθισα στο σκαμνί μου να καπνίσω ένα τσι-
γάρο. Tότε
κατάφτασαν οι κόλακες· με προσκυνούσαν· μου περ-
νούσαν στα δάχτυλα
λαμπρά δαχτυλίδια. Oι ανίδεοι δεν ξέραν
πως τά 'χα φτιάξει εγώ με τ' άδεια τους φυσίγγια πού
'χαν μείνει στους λόφους.
Γι' αυτό ακριβώς, για την ωραία τους άγνοια, τους
αντάμειψα πλούσια
με αληθινά πετράδια και διπλάσιες κολακείες. Πάντως
το μόνο σίγουρο: τόπος της γέννησής μου: η Άκρα
Mινώα.
Ρίτσος,Στοιχεία Ταυτότητος
Εξαιρετικό, ευχαριστώ!
Δημοσίευση σχολίου