Κλείνει η Πειραματική Σκηνή της «Τέχνης» Θεσσαλονίκης
Δεν μπορώ να κρύψω τη λύπη μου γι' αυτό που μόλις διάβασα. Είχα τη χαρά να αγαπήσω το θέατρο στη διάρκεια των φοιτητικών μου χρόνων αλλά και στη συνέχεια χάρη στις παραστάσεις του εν λόγω θιάσου. Επιπλέον, διδάχτηκα μαθήματα θεατρολογίας από το Νικηφόρο Παπανδρέου που δίδασκε στη Φιλοσοφική Σχολή. Οφείλω να τους ευχαριστήσω προσωπικά για τις υπέροχες και ποιοτικές δουλειές που έχουν ανεβάσει και να τους ευχηθώ να εξακολουθήσουν να είναι δημιουργικοί...
Την αναστολή της λειτουργίας της ανακοίνωσε σήμερα -μετά από 32 χρόνια αδιάλειπτης συμμετοχής και ουσιαστικά συν-ίδρυσης μαζί με το Κρατικό Θέατρο- της θεατρικής ζωής της Θεσσαλονίκης η Πειραματική Σκηνή της Τέχνης.
Η διακοπή την τελευταία διετία της κρατικής επιχορήγησης, ο «βρόγχος» των δανείων και των συμβολικών αμοιβών, η άρνηση εκφυλισμού του συγκεκριμένου μοντέλου λειτουργίας του θεάτρου, και η διαμορφωμένη πλέον άποψη πως «ανάλογες μορφές θεατρικής δράσης είναι αδύνατο να λειτουργήσουν χωρίς επιχορήγηση» (καθώς όπως αναφέρθηκε ακόμα και στις εποχές των θεατρικά «παχέων αγελάδων» μόνο το 40% των εξόδων καλύπτονταν από τα έσοδα των εισιτηρίων και το 60% από την επιχορήγηση), ανάγκασαν τους ιδρυτές και στυλοβάτες επί 30 και πλέον χρόνια του θεάτρου να αποφασίσουν το κλείσιμο του.
Η μοναδική επί 20 και πλέον χρόνια «παρα-κρατική» σκηνή (ήταν το λογοπαίγνιο σειράς ετών καθώς στη Θεσσαλονίκη λειτουργούσε θεατρικά μόνο το ΚΘΒΕ και η Πειραματική σκηνή της Τέχνης ενώ την τελευταία δεκαετία τα μικρά ιδιωτικά θέατρα έχουν υπερ-πολλαπλασιασθεί στην πόλη), «έκλεισε τον κύκλο της- με τον τρόπο τουλάχιστον που ήξερε να τον σχηματίζει αυτό τον κύκλο», κήρυξε «Τέλος εποχής» αλλά και δήλωσε -δια στόματος του ιδρυτή και καλλιτεχνικού της διευθυντή θεατρολόγου Νικηφόρου Παπανδρέου πως «τίποτα δεν πάει χαμένο» και της ηθοποιού - προέδρου του τμήματος θεάτρου του ΑΠΘ και πρωταγωνίστριας της σκηνής, Έφης Σταμούλη, «Περήφανη για το θεατρικό αυτό ταξίδι».
Η ανακοίνωση της αναστολής λειτουργίας του θεάτρου που στεγάζεται τα τελευταία χρόνια στο θέατρο «Αμαλία» της Θεσσαλονίκης και χαρακτηρίστηκε κατά καιρούς ως το «Θέατρο Τέχνης της Θεσσαλονίκης» έγινε σήμερα σε συνέντευξη τύπου στη διάρκεια της οποίας ανακοινώθηκε και σειρά -θεατρικών και μη δράσεων - που θα αναπτυχθούν στο θέατρο την επόμενη περίοδο (μέχρι και τις αρχές του επόμενου χρόνου που θα λειτουργεί κανονικά).
Έτσι για την επόμενη Παρασκευή 2 Δεκεμβρίου προγραμματίζεται η πρεμιέρα του έργου του Κεν Λούντβιχ με τον «συμβολικό» τίτλο «Πανικός στα παρασκήνια» σε σκηνοθεσία Στάθη Μαυρόπουλου, για την Πέμπτη 8 Δεκεμβρίου η επίσημη πρεμιέρα του έργου «Το νερό της ζωής» (βασισμένο στο ομότιτλο παραμύθι των αδελφών Γκριμ) σε διασκευή και σκηνοθεσία Ελένης Δημοπούλου και για την Τετάρτη και Πέμπτη 14 και 15 Δεκεμβρίου η μουσική παράσταση «Κάνε άλμα πιο γρήγορο απ τη φθορά» - συμπαραγωγή της Πειραματικής Σκηνής της τέχνης και του τμήματος θεάτρου της Σχολής Καλών Τεχνών του ΑΠΘ.
Για τις αρχές Ιανουαρίου προγραμματίζεται επίσης μπαζάρ με θεατρικά αντικείμενα αλλά κυρίως με τεύχη του περιοδικού «Θεατρικά Τετράδια» που εκδίδει ανελλιπώς από την ίδρυση του το θέατρο.
Η πειραματική σκηνή της «Τέχνης» ιδρύθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1979, στο πλαίσιο της Μακεδονικής Καλλιτεχνικής Εταιρείας “Τέχνη”, με πρωτοβουλία του θεατρολόγου Nικηφόρου Παπανδρέου. Παρουσίασε έκτοτε περισσότερα από εκατό έργα (Ευριπίδη, Αριστοφάνη, Σαίξπηρ, Mπεν Tζόνσον, Γκολντόνι, Mαριβώ, Ίψεν, Tσέχοφ, Λόρκα, Μπρεχτ, Mπέκετ, Iονέσκο, Πίντερ, Φρίελ, του Μακ Γκίνες και του Φόσε, του Καπετανάκη και του Ξενόπουλου, του Ποντίκα και της Αναγνωστάκη.).
Παρουσίασε σε πανελλήνια “πρώτη” άπαιχτα κείμενα του Ιάκωβου Καμπανέλλη, της Μαργαρίτας Λυμπεράκη, της Στέλλας Mιχαηλίδου, του Άκη Δήμου, της Φωτεινής Φραγκούλη, της Λένας Διβάνι, της Πένυς Φυλακτάκη, του Γιώργου Χατζόπουλου, του Σάκη Σερέφα και επίσης του Γιάννη Ρίτσου, του Οδυσσέα Ελύτη, του Νίκου Mπακόλα αλλά και σε πανελλήνια πρώτη έργα σύγχρονων δραματουργών ( Γιούκιο Mισίμα, Nτύλαν Tόμας, Ίνγκμαρ Mπέργκμαν, Eρίκ Pομέρ, Γιασμίνα Pεζά, Tιμπερλέικ Γουερτενμπέικερ, Σάρλοτ Kήτλυ, Κατρίν Ανν, Tομ Mέρφυ, Tζορτζ Tαμπόρι, Πέτερ Tουρίνι, Κόνορ Μακφέρσον, Γιον Φόσε, Φρανκ Μακ Γκίνες, Mατέι Bισνιέκ, Ξαβιέ Ντυρενζέ, Ζοέλ Πομμερά).
Περιόδευσε σε όλη την Ελλάδα και εμφανίστηκε σε πολλά φεστιβάλ του εξωτερικού: Αγγλία, Γαλλία, Ιταλία, Σουηδία, Νορβηγία, Ουγγαρία, Σλοβενία, Ρουμανία, Αυστραλία, Αίγυπτος., είναι μέλος από το 1996, της Ευρωπαϊκής Θεατρικής Σύμβασης (European Theatre Convention), μιας οργάνωσης 40 κρατικών, δημοτικών και επιχορηγούμενων θεάτρων από 20 χώρες της Ευρώπης και τιμήθηκε με το βραβείο της Ένωσης Ελλήνων Kριτικών για τη συμβολή της στην καλλιτεχνική ανάπτυξη της περιφέρειας.
Από το 1994 έως το 2006 διοργανώνει το διεθνές φεστιβάλ «Θεατρική Άνοιξη». Από το 2008 οργανώνει τις «Προτάσεις», ένα «εργοτάξιο θεατρικών αναζητήσεων» με τη συμμετοχή ελληνικών θιάσων και επιχορηγούνταν από το Υπουργείο Πολιτισμού και Τουρισμού/ Εθνικό Κέντρο Θεάτρου και Χορού.
Από τη σκηνή του «πέρασαν» και συχνά έκαναν το ντεμπούτο τους πολλοί γνωστοί -αργότερα με την κάθοδο τους στην Αθήνα- ηθοποιοί όπως οι: Καριοφυλλιά Καραμπέτη, Σοφία Φιλιππίδου, Νίκος Σεργιανόπουλος, Σπύρος Παπαδόπουλος αλλά και δεκάδες άλλοι που έμειναν μέχρι τέλους κάνοντας θέατρο για την… ψυχή τους και τη Θεσσαλονίκη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου