Λίγες σκέψεις καθώς ολοκληρώνεται και αυτό το έτος...

Μαζεύεται σιγά σιγά το 2012, πότε ήρθε πότε φεύγει, ούτε που το κατάλαβα...Ζούμε όλοι, θέλοντας και μη, μια διαφορετική κατάσταση, μια μετάβαση αν θέλετε σε μια άγνωστη και σκοτεινή περίοδο κατά την οποία όλοι καλούμαστε να αναθεωρήσουμε και να αναθεωρηθούμε. Θα σταθώ σ΄αυτό...Οι αλλαγές νοοτροπίας συντελούνται αργά και μάλλον βασανιστικά. Είναι ανάγκη να ανακτήσουμε ή και να δημιουργήσουμε τη χαμένη συλλογικότητα σ΄αυτή τη χώρα, σ΄αυτή την ιστορική συγκυρία για να μπορέσουμε να ελπίσουμε ξανά. Γράφω και επαναλαμβάνω όλα αυτά για να τα ακούω πρώτη εγώ και να τα εφαρμόσω πρώτη εγώ. Η εποχή της ασύνετης καλοπέρασης και του απέραντου ατομικισμού μας οδήγησαν όλους σ' αυτό το αέναο-όπως αποδεικνύεται-τέλμα που είτε λίγο είτε πολύ μας καταπιέζει και μας στενοχωρεί όλους. Είναι καιρός, λοιπόν, να γίνουμε όλοι πιο υπεύθυνοι και λιγότερο ενοχικοί, να αποβάλλουμε τη νοοτροπία του εφήβου και να ενηλικιωθούμε άφοβα ακόμη και αν αυτή η αλλαγή θα στοιχίσει φαινομενικά πολύ περισσότερο, το σίγουρο είναι ότι αυτό αποτελεί τη μόνη λύση για να σταθούμε στα πόδια μας και να ελπίζουμε ως μονάδες και ως σύνολο. Ας μαζευτούμε με τους αγαπημένους μας συγγενείς και φίλους και ας χαρούμε μια πιο απλή πρωτοχρονιά και ας κοιτάξουμε πραγματικά στα μάτια τους συνανθρώπους μας και ας αντλήσουμε από την ψυχή τους ζεστασιά και χαρά. Η ιστορία έχει αποδείξει περίτρανα ότι ο πλούτος και η αφθονία δεν είναι ποτέ αρκετά από μόνα τους.
Και θα κλείσω με κάτι που συνηθίζω να λέω στους μαθητές μου, κινδυνεύοντας να γίνω γραφική. Να σιωπάτε και να αναλογίζεστε, να αφιερώνετε χρόνο να συνδιαλέγεστε με τον εαυτό και την ψυχή σας και τέλος, να ακούτε, να μάθετε να ακούτε και να μη βιάζεστε να μιλήσετε...
Καλή μας χρονιά με υγεία!